19 Dywizjon Rakiet Taktycznych
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1967 |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | Morąg |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | Wojska rakietowe |
Podległość |
19 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0110/Org. z 1 sierpnia 1967 po przeformowaniu z 19 dywizjonu artylerii rakietowej (JW 2629[2]) na etatach 4/243 utworzono 19 dywizjon artylerii w Lidzbarku Warmińskim z przeznaczeniem dla 15 Dywizji Zmechanizowanej[3][1][4]. W 1969 dywizjon otrzymał kolejną wyrzutnię pochodzącą z przezbrajanego w nowe rakiety innego dywizjonu[5]. Potem stacjonował w Morągu[3]. W 1969 Jednostka posiadała etat nr 30/129[a] i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][b].
Pod koniec 1988 19 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].
Skład organizacyjny
dowództwo i sztab
- bateria dowodzenia
- 2 baterie startowe
- dwa plutony
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 4 wyrzutnie rakiet taktycznych R-70
Uwagi
- ↑ Zarządzeniem szefa SG WP nr 090/Org. z 14 VIII 1970 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
- ↑ Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].
Przypisy
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu.
- ↑ a b Trubas 2011 ↓, s. 157.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 286.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
Bibliografia
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” nr 3/2010
- Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2, 2011. [zarchiwizowane z adresu 2019-06-21].
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
- p
- d
- e
Dywizje artylerii | |
---|---|
Brygady artylerii |
|
Pułki moździerzy | |
Pułki artylerii lekkiej | |
Pułki artylerii ciężkiej | |
Pułki artylerii przeciwpancernej |
|
Pułki artylerii haubic | |
Pułki artylerii | |
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe | |
Dywizjony rakiet taktycznych | |
Dywizjony dowozu rakiet | |
Dywizjony artylerii BROT |
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni