7 Pułk Artylerii Haubic
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Piotr Dąbrowski |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | Artyleria |
Podległość | 2 Brygada Artylerii Haubic |
7 Pułk Artylerii Haubic - pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w rejonie Sum rozkazem dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z 1 kwietnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli w listopadzie 1944 w Sumach.
Dowódca
- ppłk Piotr Dąbrowski
Skład etatowy
- Dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 2 Brygady Artylerii Haubic[1].
Na Wale Pomorskim walczył pod Borujskiem, Wierzchowem i Żabinem. W Kołobrzegu wspierał 9 pułk piechoty. Nad Odrą przyczynił się do przełamania obrony niemieckiej na linii toru kolejowego pod Wriezen, Altmadewitz. Uczestniczył także w szturmie Berlina, podczas którego jako pierwszy pułk 2 BAH 27 kwietnia rozpoczynał walkę[2]. W czasie walk torował drogę oddziałom radzieckim szturmującym punkty oporu w rejonie Goebbels Platz i na północ od Siemens Platz[3]. 28 kwietnia wspierał oddziały 12 korpusu pancernego podczas walk o stację metra Sophien-Charlotten Platz. 4 bateria, w której dowódcą 2 plutonu był chor. Stanisław Kostecki, zniszczyła wkopane w ziemię czołgi, zaś 5 bateria rozbiła domy, w których znajdowały się gniazda ogniowe wroga i po kilkugodzinnej walce radzieccy i polscy żołnierze zdobyli stację metra[4]. 29 kwietnia pułk wspierał atakującą wzdłuż Kaiser Friedrich Strasse 66 brygadę pancerną, a 1 maja wspierał natarcie oddziałów 1 DP im. T. Kościuszki na politechnikę[5].
Szlak bojowy zakończył 8 maja pod Klessen, 30 km od Łaby[6].
Przypisy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 37.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 80.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 81.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 83.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 89.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 130.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980, s. 78-101.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- p
- d
- e
- Bitwa pod Lenino
- Przyczółek warecko-magnuszewski
- Bitwa o Kołobrzeg
- Bitwa o Berlin
Dywizje artylerii | |
---|---|
Brygady artylerii | |
Pułki moździerzy (pm) | |
Pułki artylerii lekkiej (pal) | |
Pułki artylerii przeciwpancernej (pappanc) | |
Pułki artylerii haubic (pah) | |
Pułki artylerii przeciwlotniczej (paplot) | |
Wyposażenie |
|
- Piechota polska na froncie wschodnim
- Wojsko Polskie w ZSRR
- Polska broń pancerna na froncie wschodnim
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni