T-50
Ten artykuł dotyczy radzieckiego czołgu. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Czołg T-50 w malowaniu armii fińskiej | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | |||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 4 osoby (kierowca, dowódca, ładowniczy, radiotelegrafista) | ||
Historia | |||
Prototypy | 1941 | ||
Produkcja | 1941–1942 | ||
Egzemplarze | 65 szt. | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | silnik wysokoprężny, 6-cylindrowy W-4 o mocy 300 KM (220 kW) przy 2000 obr./min. | ||
Pancerz | spawany z płyt stalowych, 12 – 37 mm | ||
Długość | 5,20 m | ||
Szerokość | 2,45 m | ||
Wysokość | 2,165 m | ||
Prześwit | 0,35 m | ||
Masa | 13 800 kg (bojowa) | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 55 km/h (na drodze) 42 km/h (w terenie) | ||
Zasięg pojazdu | 344 km (na drodze) 280 km (w terenie) | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | 0,70 m | ||
Rowy (szer.) | 2,20 m | ||
Ściany (wys.) | 0,70 m | ||
Kąt podjazdu | 35 | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 x armata czołgowa 20K wz. 1938 kal. 45 mm (zasiłek amunicji-150 szt.) 2 x km DT kal. 7,62 mm (4000 nab.) | |||
Wyposażenie | |||
radiostacja KRSTB albo 9R | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR, Finlandia | |||
|
T-50 – czołg lekki produkcji radzieckiej z okresu drugiej wojny światowej.
Historia
W 1939 roku zespół konstruktorów zakładu nr. 185 im. Kirowa w Leningradzie, kierowany przez inż. Siemiona Ginzburga rozpoczął pracę nad czołgiem oznaczonym początkowo SP, a później obiekt 126 lub T-126 (SP). Konstrukcyjnie nawiązywał on do czołgu T-34, a miał być następcą czołgu T-26. A ten ostatni podczas wojny zimowej z Finlandią okazał się już przestarzałą konstrukcją. To właśnie wielkie straty poniesione wśród T-26 były przyczyną zlecenia prac nad T-50. Pierwsze prototypy czołgu zbudowano w 1940 roku. Po wstępnych badaniach prototyp przekazano Fabryce nr 174 w Leningradzie, która miała podjąć produkcję seryjną czołgu. W następstwie zmian projektowych, powstał nowy prototyp o nazwie obiekt-127 (T-127), który następnie został skierowany do produkcji. Od pierwotnego projektu obiektu 126, różnił się m.in. mniejszą masą, co uzyskano głównie dzięki zmniejszeniu grubości pancerza z 45 do 37 mm. Dla czołgu opracowano nowy silnik dieslowski W-4 o mocy 300 KM. Po przeprowadzeniu badań dwóch nowych prototypów, które zbudowane zostały w styczniu 1941 roku, czołg T-50 został przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w kwietniu 1941 roku. Fabryka nr 174 zdążyła wyprodukować tylko 50 sztuk. Potem zakłady zostały ewakuowane do Niżnego Tagiłu i Omska. Zakład w Omsku wyprodukował tylko 15 pojazdów, a potem rozpoczął produkcję czołgów T-34. Ogółem wraz z prototypami zbudowano 65 wozów T-50.
Służba
Czołgi T-50 wyprodukowane w Leningradzie zostały użyte przez brygadę pancerną walczącą na Przesmyku Karelskim. Jeden pojazd tego typu został zdobyty przez armię fińską. Ponadto wozy tego typu walczyły w 1941 roku na Ukrainie w pasie natarcia niemieckiej 4 Dywizji Pancernej. Niewielka liczba wyprodukowanych pojazdów sprawiła jednak, że był to wóz tak rzadko spotykany, że nie umieszczono go nawet w niemieckich instrukcjach rozpoznawczych.
Linki zewnętrzne
- Aviarmor T-126 (SP)
- Aviarmor T-50
- Aviarmor projekt T-50 (LKZ)
Bibliografia
- Janusz Magnuski. Lekki czołg wsparcia piechoty T-50. Nieszczęśliwy następca T-26. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 3. s. str. 27-31. ISSN 1230-1655.
- p
- d
- e
Czołgi lekkie | |
---|---|
Czołgi średnie | |
Czołgi ciężkie | |
Działa samobieżne | |
Samochody pancerne | |
Samochody ciężarowe | |
Ciągniki artyleryjskie |
|
Samochody osobowe i motocykle | |
Inne pojazdy | |
Prototypy i pojazdy doświadczalne |