T-12
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ pojazdu | czołg średni | ||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 4 | ||
Historia | |||
Prototypy | 1930 | ||
Egzemplarze | 1 (prototyp) | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | silnik gaźnikowy, 8-cylindrowy M-6 o mocy 180-200 KM (132-147 kW) | ||
Poj. zb. paliwa | 240 l | ||
Pancerz | grubość: przód - 22 mm | ||
Długość | całkowita – 6,282 m | ||
Szerokość | 2,81 m | ||
Wysokość | 2,95 m | ||
Prześwit | 0,50 m | ||
Masa | 14 700 kg (bojowa) | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 26 km/h (po drodze) | ||
Zasięg pojazdu | 80 km | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | 1,2 m | ||
Rowy (szer.) | 2,00 m | ||
Ściany (wys.) | 0,745 m | ||
Kąt podjazdu | 38° | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 armta przeciwpancerna wz. 1930 kal. 37 mm (zapas amunicji – 98 pocisków) 3 karabiny maszynowe Colt mod. 1895 kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 7200 szt.) | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|
Czołg średni T-12 – radziecki prototyp czołgu średniego z okresu międzywojennego.
Historia
Pod koniec 1927 roku w kierownictwie Armii Czerwonej zapadła decyzja o budowie tzw. „czołgu manewrowego”, w celu jego zaprojektowania i budowy powołano Biuro Konstrukcyjne Czołgów przy Charkowskiej Fabryce Parowozów im. Kominternu. W biurze tym powstał projekt takiego czołgu. Podwozie jego oparto na podwoziu czołgu T-18, które przedłużono, natomiast nadwozie oparto o konstrukcję amerykańskiego czołgu T1, przy czym zaprojektowano dwie wieże umieszczone jedna nad drugą. Początkowo zaplanowano użycie w nim nowego silnika Mikulina o mocy 180 km, które miały produkować Leningradzkie Zakłady „Bolszewik” nie wywiązały się z tego, w czołgu zastosowano silnik lotniczy M-6, do którego zaprojektowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Budowę prototypu rozpoczęto 13 października 1928 roku, a jego budową zakończono w dniu 15 października 1929 roku. Przy czym do jego budowy w celu zmniejszenia kosztów, użyto stali konstrukcyjnej zamiast stali hartowanej. Kadłub był wykonany z blach stalowej, łączonych nitami. Po jego wybudowaniu poddano go próba, najpierw bez uzbrojenia, a następnie zamontowano w nim jeden karabin maszynowy, a potem działo przeciwpancerne i dwa pozostałe karabiny maszynowe Colt kal. 7,62 mm. Choć w planach było zamontowanie w czołgu radzieckich karabinów maszynowych DT kal. 7,62 mm.
Po ostatecznych badaniach w lipcu 1930 roku zrezygnowano z dalszej produkcji tego typu czołgu. Wybudowano tylko jeden egzemplarz czołgu, Jego konstrukcja stała się podstawa do budowy i produkcji nowego czołgu T-24.
Opis konstrukcji
Czołg został zbudowany na podwoziu czołgu MS-1, które powiększono. Kadłub był zbudowano na wzór amerykańskiego czołg T1, przy czym na środku kadłuba zamontowano ośmiokątną wieżę, a na jej środku kulista drugą wieżyczkę.
Napęd stanowił radziecki silnik lotniczy M-6, do którego zbudowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Uzbrojenie składało się z działa przeciwpancernego kal. 37 mm umieszczonego w głównej wieży, z działem sprzężony był karabin maszynowy kal. 7,62 mm, drugi taki sam karabin maszynowy umieszczony był w uchwycie kulowym w ścianie wieży głównej. Trzeci karabin maszynowy umieszczony był w małej wieży.
Użycie
Czołg T-12 był używany tylko do badań i prób wojskowych.
Bibliografia
- Михаил Свирин: Танковая мощь СССР. Moskwa: Издательство «Эксмо», 2009, s. 53-54. ISBN 978-5-699-31700-4. (ros.).
- p
- d
- e
Czołgi lekkie | |
---|---|
Czołgi średnie | |
Czołgi ciężkie | |
Działa samobieżne | |
Samochody pancerne | |
Samochody ciężarowe | |
Ciągniki artyleryjskie |
|
Samochody osobowe i motocykle | |
Inne pojazdy | |
Prototypy i pojazdy doświadczalne |