Pałac Tyzenhausa w Grodnie
Pałac Tyzenhausa na pocztówce z 1915 roku | |||
Państwo | Imperium Rosyjskie | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Grodno | ||
Typ budynku | pałac | ||
Styl architektoniczny | barok | ||
Architekt | prawdopodobnie Józef Sacco | ||
Inwestor | Antoni Tyzenhauz | ||
Kondygnacje | 2 | ||
Zniszczono | 1915 | ||
Pierwszy właściciel | Antoni Tyzenhaus | ||
Położenie na mapie Grodna | |||
Położenie na mapie Białorusi | |||
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |||
53°41′05″N 23°50′04″E/53,684722 23,834444 | |||
|
Pałac Antoniego Tyzenhausa w Grodnie – nieistniejący pałac na Horodnicy w Grodnie wzniesiony dla Antoniego Tyzenhausa w XVIII wieku, spalony w 1915 roku.
Pałac został najprawdopodobniej zaprojektowany przez Józefa Sacco, z którym współdziałali: architekt Józef Mezer i malarze oraz dekoratorzy: Piotr Gierzydowicz, Karol (Łukasz) Hübel, Antoni Gruszecki i Louis Folville.
Pałac składał się z centralnej, dwukondygnacyjnej części oraz dwóch parterowych skrzydeł. Parterowe części pałacu były nakryte wysokim, gładkim trójspadowym dachem. Główny korpus pałacu miał układ dwutraktowy. Trakt frontowy mieścił na osi niewielki owalny westybul z jednobiegowymi schodami prowadzącymi na piętro. Od strony parku, w środkowej części pałacu istniały dwa salony i pokój jadalny oraz wielka sala balowa o funkcjonalności również koncertowej i teatralnej. Antoni Tyzenhaus utrzymywał w Horodnicy ponadtrzydziestoosobową kapelę, teatr oraz balet pod kierownictwem mistrzów tańca.
Oba skrzydła miały również układ dwutraktowy, z korytarzami pośrodku. Pokoje tu były przeznaczone dla gości, administracji, służby i na biura.
Po III rozbiorze Polski pałac został przeznaczony na siedzibę gubernatora. Bez wielkich zmian przetrwał w takim stanie do 1915 roku, gdy – w wyniku niemieckiego bombardowania – spłonął i nie został odbudowany po I wojnie światowej.
Obie wojny przetrwał park założony za pałacem, na zboczu schodzącym do rzeczki Horodniczanki, po 1920 roku przekształcony w ogród miejski.
Pałac na Horodnicy został opisany w 3. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego.
Bibliografia
- Horodnica, [w:] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 3: Województwo trockie, Księstwo Żmudzkie, Inflanty Polskie, Księstwo Kurlandzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, s. 46–47, ISBN 83-04-03947-8, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- p
- d
- e
Obwód brzeski |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód grodzieński |
| ||||||
Obwód homelski |
| ||||||
Obwód miński |
| ||||||
miasto Mińsk |
| ||||||
Obwód mohylewski |
| ||||||
Obwód witebski |
|