Dwór Nowosiółki
Pałac Czapskich w 1896 roku | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | Nowosiółki |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
54°25′09″N 26°03′34″E/54,419167 26,059444 |
Dwór Nowosiółki − dawniej samodzielna miejscowość. Obecnie część Ogrodników wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Nowosiółki.
Historia
W XVI wieku Nowosiółki należały do klucza ks. Holszańskich. Z czasem przeszły na Radziwiłłów, właścicieli pobliskich Żupran. Weronika Radziwiłłówna (1754–?, córka Michała Kazimierza Radziwiłła Rybeńko i Anny Ludwiki z domu Mycielskiej) wyszła w 1772 roku za Franciszka Stanisława Hutten-Czapskiego, wnosząc mu ten majątek w posagu. Kolejnymi właścicielami byli ich męscy potomkowie, kolejno:
- Karol Józef Czapski (1777–1836), szambelan Stanisława Augusta
- Adam Józef Erazm (1819–1884)
- Adam Ignacy (1849–1914), który tu się urodził i zmarł
- Franciszek Edward (1885–1939), ostatni właściciel Nowosiółek, który tu we wrześniu 1939 roku popełnił samobójstwo[1][2][3].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku majątek znalazł się na terenie powiatu oszmiańskiego (ujezdu) guberni wileńskiej.
W czasach zaborów folwark w gminie Kucewicze, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku liczył 153 mieszkańców, 4819 dziesięcin, należał do Czapskich[4].
W latach 1921–1945 folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Kucewicze.
W 1931 majątek w 15 domach zamieszkiwało 156 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Żupranach i prawosławnej w Oszmianie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Oszmianie[6].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Pałac Czapskich
Adam Ignacy Czapski zbudował tu w 1893 roku ogromny, jeden z największych na Wileńszczyźnie, siedemnastoosiowy, dwukondygnacyjny, eklektyczny pałac z trzema ryzalitami. Skrajne ryzality były wyższe niż główny korpus. Budynek był przykryty płaskim, gładkim dachem. Wzdłuż całej elewacji ogrodowej ciągnął się duży taras, z którego do parku wiodły dwuramienne schody. Dalej było zejście do rzeczki Oszmianki. Pałac był bogato wyposażony w cenne meble i dzieła sztuki. Na ścianach wisiały obrazy Tiepola i Canaletta, na stołach podawano cenną porcelanę i srebra. Była tu bogato wyposażona biblioteka. Pałac był najzasobniejszą rezydencją Czapskich na Białej Rusi. Został spalony w czasie I wojny światowej. To, co właściciele próbowali odtworzyć, zrabowała okoliczna ludność we wrześniu 1939 roku[2].
Pałac był oddalony o około 2 km (na północny zachód) od wsi, był otoczony parkiem krajobrazowym, znacznie starszym niż rezydencja[2].
Do dziś z pałacu pozostało jedynie kilka strzaskanych kolumn w rumowisku gruzów w zdziczałym parku na wzgórzu. Zachowały się dwie stajnie z kamienia polnego. Stoi jeszcze ruina dawnego spichlerza, resztki młyna wodnego i parku[3].
Majątek Nowosiółki został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego.
- p
- d
- e
Obwód brzeski |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód grodzieński |
| ||||||
Obwód homelski |
| ||||||
Obwód miński |
| ||||||
miasto Mińsk |
| ||||||
Obwód mohylewski |
| ||||||
Obwód witebski |
|
Przypisy
- ↑ Nowosiółki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 279 ., znaczenie 21
- ↑ a b c Nowosiółki, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 252–253, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b Nowosiółki. W: Grzegorz Rąkowski: Kresowe rezydencje. Zamki, pałace i dwory na dawnych ziemiach wschodnich II RP, tom 1: województwo wileńskie. T. 5. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017, s. 150, seria: Dopalanie Kresów. ISBN 978-83-8098-093-8.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 236
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 33 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1156 .
- p
- d
- e
- Siedziba gminy – Kucewicze
Miasteczko | |
---|---|
Wsie |
|
Zaścianek |
|
Folwarki |
|
Kolonie |
|
Majątki |
|
Osada |
|
Leśniczówka |
|
Okolica szlachecka |
|
Osada młyńska |
|