2 Wołyńska Brygada Artylerii

2 Wołyńska Brygada Artylerii

Historia
Państwo	Ukraińska Republika Ludowa
Sformowanie	1920
Rozformowanie	1920
Dowódcy
Pierwszy	płk Esper Baszynski
Ostatni	sot. Mykoła Omelusyk
Działania zbrojne
Wojna polsko-bolszewicka, Wojna ukraińsko-sowiecka
Organizacja
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	2 Wołyńska DS

2 Wołyńska Brygada Artylerii – oddział artylerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Rozkazem dowódcy 2 Wołyńskiej Dywizji Strzelców nr 36 z 17 lipca 1920 utworzono dowództwo 2 Wołyńskiej Brygady Artylerii. Dowódcy brygady podlegał jeden kureń artylerii^[1].

W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła^[2]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie^[3].

W listopadzie brygada wycofała się na zachodni brzeg Zbrucza i została rozbrojona przez wojska polskie, a jej żołnierze internowani. W momencie internowania stronie polskiej przekazano: 6 lekkich 3-calowych dział polowych, 6 przodków do nich, karabin maszynowy Maxim, 2 karabiny maszynowe Colta, 2 karabiny maszynowe Lewisa, 40 karabinów, 20 szabel, 2 taczanki i 4 kuchnie polowe. Rozkazem dowódcy dywizji nr 77 z 24 listopada stan osobowy brygady utworzył dwie zbiorcze baterie artylerii^[4].

Stan w październiku 1920^[4]

• dowództwo i sztab
• drużyna łączności
• 4 kureń artylerii
• park artyleryjski

23 października brygada liczyła: 272 ludzi (31 oficerów, 201 szeregowych, 40 pracowników cywilnych); 173 konie (20 wierzchowych, 28 zaprzęgowych, 45 taborowych z wojska, 80 taborowych zmobilizowanych z gospodarstw); tabor - 6 wozów, kuchnia polowa. Z tego w stanie bojowym: 25 oficerów, 20 szabel, 4 żołnierzy obsługi karabinów maszynowych, 107 artylerzystów; 20 koni wierzchowych, 28 zaprzęgowych i 36 taborowych. 13 listopada na uzbrojeniu posiadała: 20 karabinów, 4 rewolwery, karabin maszynowy Colta, 2 karabiny maszynowe Lewisa, 6 lekkich 3-calowych dział polowych, 25 tys. nabojów, 1062 pociski^[4].

• Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
• Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.