13 Pułk Czołgów
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1989 |
Nazwa wyróżniająca | Warszawski |
Tradycje | |
Rodowód | 13 Samodzielny Pułk Czołgów |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Badecki |
Ostatni | ppłk Leszek Krawczyk |
Organizacja | |
Numer | JW 2633[1] |
Dyslokacja | Opole[2] |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | Wojska pancerne |
Podległość | 2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana, 10 Sudecka Dywizja Pancerna |
13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich (13 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w 1951 jako 13 samodzielny pułk czołgów na podstawie „Planu zamierzeń organizacyjnych na lata 1951–1952”. Stacjonował w garnizonie Opole.
Struktura pułku
- dowództwo i sztab
- pięć kompanii czołgów średnich
- jedna kompania piechoty
- batalion artylerii pancernej
- dwie kompanie dział pancernych
- kompanię technicznego zaopatrzenia
- plutony: łączności i saperów.
Uzbrojenie pułku stanowiły: 63 czołgi średnie T-34/85 i 18 dział pancernych
W grudniu 1952 zmieniono etat. W pułku zmniejszono liczbę kompanii czołgów średnich do trzech i jednej kompanii dział pancernych. Ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wynosiła wtedy 30 czołgów i 5 dział pancernych.
W składzie 2 Dywizji Zmechanizowanej i 10 Dywizji Pancernej
W 1956 roku 13 pułk czołgów wszedł w skład 2 Dywizji Zmechanizowanej. W 1957 przeformowano go na 13 pułk czołgów i artylerii pancernej. W 1962 pułk włączono w skład 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej im. Bohaterów Armii Radzieckiej jako 13 pułk czołgów średnich. Rozformowany 4 marca 1989 roku.
Organizacja
Dowództwo i sztab – 1 T-55 (w składzie trzech kompanii czołgów)
- 5 kompanii czołgów – w każdej 16 czołgów T-55 (3 kompania – 17 czołgów)
- bateria plot. – 4 samobieżne działa przeciwlotnicze ZSU-23-4
- kompania rozpoznawcza – 7 opancerzonych samochodów rozpoznawczych BRDM-2
- kompania saperów – 4 mosty towarzyszące BLG, BRDM-2, 5 transporterów inżynieryjnych SKOTInż.
- kompania łączności
- kompania medyczna
- kompania remontowa
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu
- pluton chemiczny
Tradycje
Zgodnie z rozkazem nr 07/MON z 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dz. Roz. Tjn. MON Nr 5, poz. 21, pułk przyjął tradycje 13 Warszawskiego Pułku Artylerii Pancernej.
Żołnierze pułku
- Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 13 Pułku Czołgów.
- Dowódcy pułku
- ppłk Badecki
- ppłk dypl. Leszek Krawczyk
- ppłk dypl. Stanisław Tarczyński
- ppłk dypl. Ryszard Gajda
- ppłk dypl. Stanisław Babiński
- ppłk dypl. Stanisław Kapusta
- mjr Marek Laskowski
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 433.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- p
- d
- e
Korpusy pancerne |
|
---|---|
Dywizje pancerne | |
Brygady pancerne | |
Pułki czołgów | |
Bataliony rozpoznawcze | |
Pułki artylerii pancernej | |
Dywizjony artylerii pancernej | |
Wyposażenie |
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni