28 Pułk Artylerii Pancernej
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1949 |
Nazwa wyróżniająca | Saski[a] |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Mikołaj Zubkow |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | Śrem[3] |
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
Podległość | 2 Armia WP |
Odznaczenia | |
28 Saski Pułk Artylerii Pancernej[b][c] – oddział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany na podstawie rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 00127 z 5 lipca 1944 jako jednostka odwodu Naczelnego Dowództwa WP.
Po zakończeniu działań wojennych pułk stacjonował w Śremie.
Rozkaz Dowódcy Wojsk Lądowych Nr 0013/Panc z 22 kwietnia 1949 nakazywał Dowódcy OW-IV w terminie do 1 lipca 1949 rozformować 28 Pułk Artylerii Pancernej. Zgodnie z rozkazem pułk miał przekazać 21 SU-85 wraz z załogami do 9 pułku czołgów, a 3 SU-85 do filii centralnej składnicy sprzętu pancernego w Elblągu[4].
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku;
- ppłk Mikołaj Zubkow (25 października 1944 r. do końca wojny)
Oficerowie
- Zbigniew Szydłowski
Struktura organizacyjna
Etat 010/462
Dowództwo i sztab
- 4 x baterie artylerii pancernej
- kompania fizylierów
- plutony: dowodzenia, saperów, zaopatrzenia bojowego, remontu, transportowy, sanitarny
- drużyna gospodarcza
Stan etatowy:
żołnierzy – 318 (oficerów – 62, podoficerów – 101, szeregowych – 155)
sprzęt:
- działa samobieżne SU-85 – 21
- samochód pancerny BA-64 – 1
- samochody – 43
- motocykle – 2
Działania bojowe
Początkowo działał jako jednostka odwodu Naczelnego Dowództwa, następnie na czas walk na Pomorzu, pod Wrocławiem oraz w operacji łużyckiej i praskiej został podporządkowany dowódcy 2 Armii Wojska Polskiego i przeszedł w jej szeregach cały szlak bojowy[5]. Za udział w wojnie odznaczony srebrnym krzyżem orderu Virtuti Militari[6]. 9 sierpnia 1946 roku grupa operacyjna pułku walczyła w miejscowości Horn koło Kościana z oddziałem zbrojnego podziemia "Kościuszki". Zginął jeden żołnierz GO i dwóch partyzantów.
Kamuflaż i oznakowanie wozów
Wozy bojowe malowano farbą olejną koloru ciemnozielonego. Poszczególne pojazdy mogły różnić się odcieniem, a nawet i kolorem. Jeśli okoliczności tego wymagały, malowano pojazdy w nieregularne plamy różnej wielkości i kształtu. Obok podstawowego koloru wykorzystywano brąz, czerń lub piaskowy. Taki sposób malowania stosowano jednak sporadycznie. Zimą wozy bojowe malowano na biało, tzw. bielidłem. Biel nakładano bezpośrednio na ochronną farbę zieloną, przy czym pokrywano nią albo cały pojazd, albo też tylko część jego powierzchni, tworząc nieregularne plamy deformujące kształt. Zamiast farby mogło być używane wapno[7].
Na wieży malowano orła. Stylizowany, aczkolwiek znacznie uproszczony kształt orła wzorowany był na orle piastowskim. Wysokość orła wahała się od 20 do 40 cm[8].
Oznakowanie taktyczne
Numery taktyczne pułku[9]:
dowódca — 801
- samochód pancerny BA-64 — 100
- 1 bateria — 811, 812, 813, 814, 815
- 2 bateria — 821, 822, 823, 824, 825
- 3 bateria — 831, 832, 833, 834, 835
- 4 bateria — 841, 842, 843, 844, 845
Uwagi
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 180 z 19.08.1945 → Stąpor 1965 ↓, s. 1002
- ↑ W literaturze występują również nazwy pułk artylerii samobieżnej oraz pułk artylerii samochodowej
- ↑ W początkowym okresie istnienia pułk w nazwie używał numeru 23. Przyczyną był błąd drukarski w rozkazie organizacyjnym.
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Piotrowski 2003 ↓, s. 143.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 205.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 369.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 109.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 109-110.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 119.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.
- Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Łużyc. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1980. ISBN 83-11-06464-4.
- [red.] Stanisław Stąpor: Organizacja i działania bojowe ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Szkolenie, przegrupowania i działania bojowe 2 Armii WP. Wybór materiałów źródłowych. Tom III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- p
- d
- e
- Bitwa pod Lenino
- Bitwa pod Studziankami
- Przyczółek warecko-magnuszewski
- Bitwa o Kołobrzeg
- Bitwa pod Budziszynem
Korpusy pancerne | |
---|---|
Brygady pancerne | |
Pułki czołgów |
|
Pułki czołgów ciężkich | |
Bataliony rozpoznawcze | |
Pułki artylerii pancernej | |
Dywizjony artylerii pancernej | |
Wyposażenie |
- Artyleria polska na froncie wschodnim ⇐ Wojsko Polskie w ZSRR ⇒ Piechota polska na froncie wschodnim
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni