Prusy Książęce

Księstwo Pruskie
Herzogtum Preußen
1525–1701
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Królewiec

Data powstania

1525

Data likwidacji

18 stycznia 1701

Władca

Fryderyk I Hohenzollern

Populacja (1626)
• liczba ludności


360 000[1]

Język urzędowy

niemiecki

Religia dominująca

luteranizm

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Księstwo Pruskie”
55°44′00″N 20°29′00″E/55,733333 20,483333
Multimedia w Wikimedia Commons

Prusy Książęce, oficjalnie Księstwo w Prusach, potocznie Księstwo Pruskie[2] (niem. Herzogtum Preußen) – państwo utworzone po sekularyzacji państwa zakonu krzyżackiego w Prusach, na podstawie traktatu krakowskiego z 1525 r., zawartego między Zygmuntem I Starym a jego siostrzeńcem Albrechtem Hohenzollernem. Do roku 1657 pozostawały lennem Królestwa Polskiego.

Historia

Karta herbarza J. Siebmachera z herbem księcia Prus (pierwszy z lewej w dolnym rzędzie), 1605

Albrecht Hohenzollern był ostatnim z rezydujących w Prusach wielkich mistrzów krzyżackich. Po przejściu na luteranizm i złożeniu hołdu królowi Polski, stał się pierwszym świeckim księciem Prus.

Stolicą państwa był Królewiec, a przyjęty przez księcia podział administracyjny obejmował trzy duże okręgi: królewiecki, natangijski i oberlandzki.

Państwo powstało jako wasalne wobec Królestwa Polskiego.

Od 1618 r. w unii personalnej z Elektoratem Brandenburgii, za zgodą Zygmunta III Wazy (zobacz: Brandenburgia-Prusy).

W związku z niejednoznaczną polityką jaką prowadził Jerzy Wilhelm Hohenzollern w 1635 r. namiestnictwo królewskie nad Prusami Książęcymi zostało przejęte przez Polskę w osobie Jerzego Ossolińskiego. Rozejm w Sztumskiej Wsi przywrócił jednak władzę Hohenzollernom.

Prusy Książece i inne krainy historyczne Polski na tle współczesnych granic administracyjnych

Potop szwedzki uczynił z Prus Książęcych lenno szwedzkie w 1656 roku, na podstawie traktatu w Królewcu.

W 1657 roku, za panowania Jana II Kazimierza, na podstawie traktatów w Welawie i Bydgoszczy, Prusy uzyskały niezależność od Rzeczypospolitej. W zamian Brandenburgia porzuciła sojusz ze Szwecją w czasie potopu szwedzkiego.

Jan III Sobieski planował odzyskać Prusy w sojuszu ze Szwecją na podstawie traktatu w Jaworowie.

W 1701 r. wraz z Brandenburgią utworzyły Królestwo Prus. Prowincja ta, po 1772 roku utworzyła wraz z Warmią, ale bez Kwidzyna, prowincję Prusy Wschodnie.

Książęta Prus

 Osobny artykuł: Władcy Prus.

Zobacz też

Przypisy

  1. https://rcin.org.pl/Content/33475/WA51_44782_r1995-nr29_Zeszyty-IGiPZ.pdf
  2. Marian Biskup, Gerard Labuda: Dzieje zakonu krzyżackiego w Prusach, Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1986, s. 493.

Bibliografia

  • Sebastian Haffner: Prusy bez legendy: Zarys dziejów. Warszawa: Oficyna Historii XIX i XX wieku, 1996. ISBN 83-905989-3-0.
  • Janusz Małłek, Dwie części Prus: studia z dziejów Prus Książęcych i Prus Królewskich w XVI i XVII wieku, Olsztyn 1987.
  • Janusz Małłek, Prusy Książęce a Prusy Królewskie w latach 1525–1548, Warszawa 1976.
  • p
  • d
  • e
Lenna Królestwa Polskiego 1295−1795
  • p
  • d
  • e
Wielkopolska
Kujawy
Ziemia łęczycko-sieradzka
Mazowsze
Podlasie
Litwa
Ruś Czarna
Polesie
  • ziemia brzeska
Małopolska
Ruś Czerwona / Grody Czerwieńskie
Spisz i Orawa
Śląsk
Ziemia kłodzka
Łużyce
Ziemia lubuska
Pomorze
Prusy
  • VIAF: 151320801
  • LCCN: n84115196
  • GND: 4137053-3
  • NKC: ge161506
  • PLWABN: 9810595857805606
  • J9U: 987007567034305171
  • LNB: 000189064
  • PWN: 3963069