Księstwo słupskie
| Ta sekcja od 2009-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
1368–1478 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | monarchia | ||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | Słupsk | ||||
Data powstania | 1368 | ||||
Data likwidacji | 1478 | ||||
Władca | |||||
Powierzchnia | ok. 5 550 km² | ||||
Populacja (2 poł. XV w.) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | ok. 2,3 os./km² | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | katolicyzm | ||||
Księstwo Słupskie było lennem Korony Królestwa Polskiego w latach 1390-1446 i 1466-1474, mapa przedstawia księstwo w czasie panowania Władysława Jagiełły | |||||
Położenie na mapie świata | |||||
54°27′00,0000″N 17°01′59,8800″E/54,450000 17,033300 |
Księstwo słupskie (niem. Herzogtum Pommern-Stolp) – księstwo istniejące w latach 1368-1478, jedno z księstw pomorskich. Obejmowało ziemie dzisiejszych powiatów: słupskiego, sławieńskiego, bytowskiego, lęborskiego oraz fragmentów wejherowskiego i koszalińskiego (w gminie Polanów).
Geografia
Księstwo położone było w dorzeczach trzech rzek pobrzeża: Słupi, Wieprzy i Łeby. Południową granicę wyznaczał skraj Puszczy Miasteckiej. W skład państwa wchodziło kilka jezior przybrzeżnych, m.in. Łebsko. Główne grody to Słupsk, Darłowo, Sławno oraz Ustka, a później także Lębork i Bytów, znajdujące się na terenie nadanej jako lenno książętom słupskim ziemi lęborsko-bytowskiej.
Historia
W 1368 roku miasto Słupsk uzyskało od księcia Bogusława V przywilej menniczy – nastąpiło wtedy formalne wyodrębnienie się księstwa słupskiego z księstwa wołogoskiego. Słupsk został książęcą rezydencją. Władcą został Bogusław V, który jako pierwszy podjął się budowy zamku. Budowę przerwano wraz z jego śmiercią w 1373. Stała siedziba książęca znajdowała się w Darłowie.
Po Bogusławie V rządy w księstwie objął Kazimierz (Kaźko) IV, wnuk Kazimierza Wielkiego, będący również kandydatem do tronu polskiego. Rządził krótko, do swojej śmierci w roku 1377. Po jego śmierci władzę w państwie przejął Warcisław VII, najstarszy syn Bogusława V.
W roku 1386 Warcisław wraz z bratem, Bogusławem VIII, zawarli antypolski pakt z zakonem krzyżackim. Jego postanowienia cofnięto w 1390 roku, gdy Warcisław złożył hołd królowi polskiemu w Pyzdrach. Akt hołdu lennego zawierał przyrzeczenie pomocy w ewentualnej wojnie z państwem zakonu krzyżackiego.
Po pożarze Słupska w 1395 i śmierci Warcisława VII, pełnię władzy w księstwie słupskim uzyskał Bogusław VIII. Podejmował on dwukrotnie próby wybudowania zamku w mieście, jednak mieszczaństwo stawiało opór. Bogusławowi VIII udało się jednak umieścić w mieście książęcą mennicę.
W 1478 roku księstwo słupskie stało się częścią większego organizmu państwowego – księstwa pomorskiego.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Historia Księstwa Słupskiego i Sławieńsko–Słupskiego na stronach Słupskiego Serwisu Informacyjnego. ssi.slupsk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)]. (pol.)
- p
- d
- e
Własne |
|
---|---|
Wspólne z Litwą |