Konstal 1W

1W, CIIa, S501W
Wdd, Wddo, E, [Ekk]

węglarka
Producent	Chorzowska Wytwórnia Konstrukcji Stalowych Konstal (1W) Huta Ostrowiec (CIIa) AB Järnvägsverkstäderna (S501W)
Lata budowy	1945—1948 (1W) 1945—1947 (CIIa) 1946 (S501W)
Wymiary
Długość całkowita	9100 mm
Wysokość całkowita	3060 mm
Wysokość ścian	1550 mm
Masa własna	9320 kg
Podwozie
Rozstaw osi	4500 mm
Średnica kół	1000 mm
Nadwozie i załadunek
Długość ładunkowa	7720 mm
Powierzchnia ładunkowa	21,3 m²
Pojemność ładunkowa	33 m²
Granica obciążenia	22 t
Ściany czołowe	odchylne
Konstrukcja
Hamulec	brak (przelotowy przewód główny)
Minimalny promień łuku	75 m
Prędkość maksymalna	80 km/h
Uwagi
[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

1W, CIIa, S501W (seria Wdd / Wddo / E / [Ekk]) — wagony węglarki eksploatowane w latach powojennych przez Polskie Koleje Państwowe.

W wyniku drugiej wojny światowej zniszczeniu uległy wszystkie zakłady produkujące tabor kolejowy na terenie Polski. Niezwłoczne uruchomienie produkcji nowych wagonów było możliwe tylko z wykorzystaniem posiadanej już przedwojennej dokumentacji konstrukcyjnej, pomimo przestarzałości stosowanych w niej rozwiązań^[1].

Pierwsze powojenne węglarki były budowane i dostarczane na przełomie lat 1945/1946^[1].

Pierwowzorem polskiej węglarki CIIa produkowanego przed wojną od lat 20. była znormalizowana węglarka niemieckiej budowy, z 1913 roku. W czasie wojny wagony takie były budowane przede wszystkim w zakładach w Ostrowcu Świętokrzyskim (ponad 2000 sztuk), po wojnie kontynuowana także w Ostrowcu oraz w Chorzowie^[1].

Zarówno węglarki polskie, jak i szwedzkie S501W nie miały pomostów hamulcowych; różniły się tylko detalami. Wagony miały zestawy kołowe na łożyskach ślizgowych, ze średnicą czopa 115 mm, resory trzynastopiórowe, zderzaki tulejowe o długości 650 mm oraz nawskrośne urządzenie cięgłowe, o wytrzymałości 65 t^[1].

Ostatnie egzemplarze wycofano z eksploatacji^[1].