Kolegiata św. Mikołaja w Wolinie
374 z dnia 21.10.1959 r.[1] | |||||||||||||||||
kolegiata, kościół parafialny | |||||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Wolin | ||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | 6 grudnia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Wolina | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wolin | |||||||||||||||||
53°50′35″N 14°36′55″E/53,843056 14,615278 | |||||||||||||||||
|
Kolegiata św. Mikołaja Biskupa – kościół parafialny – kolegiata[2] – w Wolinie wybudowany u schyłku XIII wieku.
Opis
Jest to halowa, trójnawowa ceglana budowla gotycka w formie pseudobazyliki[3] . Została zbudowana na planie prostokąta, zakończona dwoma blendowanymi szczytami. Po zachodniej stoi wieża na planie kwadratu zwieńczona dachem hełmowym[3] . Nad wejściem od strony zachodniej, oraz nad ścianami znajduje się empora chórowa. W prezbiterium od strony wschodniej znajdują się dwa ogromne okna pokryte witrażami[3] . Pomiędzy oknami nad tabernakulum wisi obraz oraz krzyż.
We wnętrzu jest obraz patrona świątyni: św. Mikołaja, kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej[3] oraz figura Matki Boskiej Fatimskiej[3] . Ponadto znajdują się obrazy Jezusa Miłosiernego, Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz płaskorzeźbione stacje drogi krzyżowej[3] . W kościele znajduje się drewniana chrzcielnica.
Historia
Źródła podają, że kościół wzniesiony został pomiędzy XII a XIV wiekiem[4] . Świątynia wzmiankowana po raz pierwszy w 1288 roku, przy okazji przekazania zakonowi cysterek[3][4] . Z roku 1343 pochodzi porozumienie, na mocy którego patronat nad kilkoma ołtarzami z prawem do mszy świętych objęła rada miejska. W wieku XV (prawdopodobnie przez osuwanie się gruntu) obiekt został przebudowany[4] . Pierwszym protestanckim pastorem został w 1535 Jan Bugenhagen – rodowity wolinianin i uczeń Marcina Lutra. W 1628 kościół strawił pożar, a jego odbudowa trwała niemal 100 lat[3] . Obiekt przechodził także liczne generalne remonty. W latach: 1857, 1860 i 1879[3] . W latach 1857–1898 (lub w 1889[4] ) zburzono ściany naw bocznych i postawiono nowe neogotyckie, a także częściowo przemurowano ścianę wschodnią[4] oraz III kondygnację wieży[4] i jej zwieńczenie. Na wieży umieszczono daty: 1706–1897.
Kościół po II wojnie światowej
Podczas II wojny światowej świątynia została zniszczona niemal w zupełności (straty rzędu 80 procent)[3][4] . Zniszczone zostały dach i stropy nad korpusem oraz dach hełmowy na wieży[5] . Runęła część wschodniego szczytu i prawie wszystkie filary nawy południowej[5] . Uszkodzeniu uległy mury kapitalne korpusu i wieży oraz pozostałe filary wraz ze ścianą arkadową[5] . Mury wzdłużne od ich poprzecznych powiązań rozspoiły się[5] . Pozostały mury obwodowe, ale bez części południowej, elewacja wschodnia i fragment szczytu oraz filary po stronie północnej, jeden filar po stronie południowej i mury obwodowe wieży[4] . W latach 1960–1961 obiekt został częściowo odgruzowany przez szczeciński oddział Przedsiębiorstwa Państwowych Pracowni Konserwacji Zabytków[4] . W latach 60. XX wieku władze państwowe nakazały rozebrać częściowo mury dawnej świątyni[6] . W tym samym czasie rozebrano też pozostałości kościoła św. Jerzego. W latach 1971–1972 Zakład Architektury Politechniki Warszawskiej sporządził dokumentację techniczną z koncepcją zabezpieczenia kościoła jako tzw. trwała ruina[4] . Prace zabezpieczające rozpoczęto w roku 1972, a zakończono trzy lata później w roku 1975[4] . W tym czasie zburzono (bez uzasadnienia) ścianę południową[4] , zaankrowano wolnostojące filary nawy południowej[4] . W ścianie północnej założono metalową konstrukcję ściągów[4] . Poza tym wzmocniono pozostałe filary, zamurowano wyrwy, zreperowano koronę arkad i ściany wschodniej, wylano wieniec żelbetowy, zabezpieczono wieżę przez założenie stropów żelbetowych i wyczyszczenie lica wieży z zewnątrz[4] . Pierwszy duży remont od czasów wojny polegał na odbudowie wieży kościoła w roku 1978 z przeznaczeniem na punkt widokowy[4] i przywróceniu funkcji sakralnych całemu obiektowi. Do kompleksowej odbudowy przygotowania rozpoczął proboszcz Andrzej Majewicz[6] , a same prace rozpoczęły się w roku 1988, po przekazaniu ówczesnej parafii świętego Stanisława. Odbudowę kościoła opracowywał architekt Janusz Nekanda-Trepka[6] . Autorami koncepcji odbudowy świątyni, trwającej do 1998 roku, byli: Z. Becker, I. Kukla i Stefan Kwilecki. W 2009 roku wstawiono witraże przedstawiające historię Zbawienia, od Protoewangelii do czasów nam współczesnych, projektu Janusza Sobczyka wykonane w jego pracowni Ars Antiqua.
Parafia św. Stanisława w Wolinie erygowana została 1 czerwca 1951 roku, a zmiana siedziby i tytułu parafii nastąpiła 6 grudnia 2000 roku, kiedy był już odbudowany i poświęcony kościół św. Mikołaja. Nieco wcześniej, 15 października, kościół został poświęcony[3] .
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2010-05-13] .
- ↑ Radosław Drożdżewski: Kościół św. Mikołaja Biskupa w Wolinie stał się kolegiatą. Głos Szczeciński. [dostęp 2009-02-22].
- ↑ a b c d e f g h i j k Matysiak 2012 ↓.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Madejska 1992 ↓.
- ↑ a b c d Gierlasiński 2016 ↓.
- ↑ a b c Pomniki architektury sakralnej... 1991 ↓.
Bibliografia
- Janusz Gierlasiński: Problemy odbudowy kościoła pw. św. Mikołaja w Wolinie w latach 1989–2000. Toruń: AUNC Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, 2016.
- ks. Roman Kostynowicz: Pomniki architektury sakralnej diecezji szczecińsko-kamieńskiej i kościoły miast biskupich w malarstwie i grafice Wiesława Śniadeckiego. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991.
- Lubomira Madejska: Prace konserwatorskie w woj. szczecińskim w latach 1955-1975. Kraków, Warszawa: Ochrona Zabytków 45/1-2, 1992.
- Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
- p
- d
- e
gmina Dziwnów |
|
---|---|
gmina Golczewo |
|
Kamień Pomorski |
|
gmina Kamień Pomorski |
|
gmina Międzyzdroje |
|
gmina Świerzno |
|
gmina Wolin |
|