Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza
Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza – struktura szkoleniowa kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
Podział szwadronów na grupy inspekcyjne
W lipcu 1929 roku zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[1].
Grupy szwadronów kawalerii KOP w 1929[2]:
W 1934(?)1932[a] roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Grupa północna obejmowała szwadrony kawalerii brygad „Grodno” – nr 19 i „Wilno” – nr 1, 6, 7, 8, 18 i 20; środkową grupę utworzyły szwadrony brygady „Nowogródek” – nr 2, 9 i 10 oraz szwadrony brygady „Polesie” – nr 5, 15, 16 i 17; południową tworzyły szwadrony brygady „Wołyń” – nr 3, 4 i 11 oraz brygady „Podole” – nr 12, 13 i 14[3].
Grupy szwadronów kawalerii KOP w 1931:
Inspektorzy grup szwadronów kawalerii KOP
W grudniu 1929 utworzono przy inspektorze formacji konnych dwa etaty: inspektora północnej grupy szwadronów z siedzibą w Wilnie i inspektora południowej grupy szwadronów z siedzibą w Łucku[7].
Inspektorzy grupy szwadronów kawalerii KOP podlegali dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza poprzez zastępcę dowódcy KOP. Byli fachowymi przełożonymi jednostek kawalerii wchodzących w skład ich grupy. Odpowiadali za wyszkolenie jednostek kawalerii podległych dowódcom pułków lub brygad[8] . Ponadto inspektor środkowej grupy szwadronów był jednocześnie fachowym organem sztabu dowództwa KOP we wszystkich sprawach dotyczących kawalerii i wyszkolenia konnego KOP[9]. W czasie dokonywania inspekcji przysługiwało im prawo wydawania bezpośrednich zarządzeń w sprawach wyszkolenia kawaleryjskiego. Posiadali władzę dyscyplinarną dowódcy pułku Wojska[8] .
Do ich obowiązków w zakresie szkolenia należało:
- opracowanie okresowych programów wyszkolenia
- zatwierdzanie miesięcznych programów szkolenia
- kierowanie wyszkoleniem kadry w szwadronach
W 1936 roku inspektor północnej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie Brygady KOP „Wilno”. W sprawach kancelaryjnych, wspólnie z lekarzem weterynarii północnego rejonu, dysponowali jednym podoficerem[8] . Jego koń znajdował się w szwadronie kawalerii „Nowe Swięciany”[10] . Inspektor środkowej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie KOP w Warszawie. Posiadał do dyspozycji jednego podoficera-kancelistę. Jego koń znajdował się w szwadronie kawalerii „Bystrzyce”[10] . Inspektor południowej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie dowództwie Brygady KOP „Wołyń”. W sprawach kancelaryjnych korzystał z personelu kancelarii sztabu brygady[8] , a jego koń znajdował się w dywizjonie kawalerii „Niewirków”[10] .
Rozkazem dowódcy KOP z 23.2.1937 roku została zapoczątkowana pierwsza faza reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza „R.3”[11]. Jej wynikiem było między innymi zmiana dotychczasowego m.p. inspektora południowej grupy szwadronów kawalerii KOP z Łucka do Zdołbunowa[12].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 35.
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 154.
- ↑ a b Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 51.
- ↑ Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15.
- ↑ Kościański 1994 ↓, s. 53.
- ↑ a b c d Instrukcja Ldz. 1532/tj.Og.Org./36 ↓.
- ↑ Instrukcja L.2500/Tjn. Og.Org./39 ↓, s. 13.
- ↑ a b c Etat nr 55. ↓.
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 157.
- ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 3.
Bibliografia
- Zdzisław Kościański: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1924-1939. W: Lech Grochowski[red.]: Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny. Cz. I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r.. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza. Wielka księga jazdy polskiej 1918-1939. Tom 44. Edipresse Polska SA, 2013. ISBN 978-83-7769-888-4.
- Instrukcja o obowiązkach i uprawnieniach inspektora grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza nr Ldz. 1532/tj.Og.Org./36 z 6 lipca 1936 roku.
- Ogólna instrukcja organizacyjna dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza nr L.2500/Tjn. Og.Org./39 z 3 kwietnia 1939.
- Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937 roku.
- p
- d
- e
- garnizony KOP
- bataliony KOP
- kompanie graniczne KOP
- strażnica KOP
- grupy szwadronów KOP