52. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji
52. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji odbył się w dniach 30 sierpnia – 9 września 1995 roku. Imprezę otworzył pokaz amerykańskiego filmu Karmazynowy przypływ w reżyserii Tony'ego Scotta[1][2]. W konkursie głównym zaprezentowano 17 filmów pochodzących z 14 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem hiszpańskiego pisarza Jorge Semprúna przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Lwa, wietnamskiemu filmowi Rykszarz w reżyserii Trần Anh Hùnga. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Nagrodę Specjalną Jury, przyznano ex aequo portugalskiemu filmowi Komedia Deusa w reżyserii João Césara Monteiro oraz włoskiemu filmowi Sprzedawca marzeń w reżyserii Giuseppe Tornatore[3][4][5].
Z okazji stulecia kina przyznano osiem Honorowych Złotych Lwów za całokształt twórczości. Otrzymali je: amerykański reżyser i aktor Woody Allen, włoski reżyser Giuseppe De Santis, włoski producent filmowy Goffredo Lombardo, włoski kompozytor muzyki filmowej Ennio Morricone, francuski reżyser Alain Resnais, amerykański reżyser Martin Scorsese, włoski aktor Alberto Sordi oraz włoska aktorka Monica Vitti[6][7].
Członkowie jury
Konkurs główny
- Jorge Semprún, hiszpański pisarz − przewodniczący jury[8]
- Guglielmo Biraghi, włoski krytyk filmowy
- Jean-Pierre Jeunet, francuski reżyser
- Abbas Kiarostami, irański reżyser
- Mario Martone, włoski reżyser
- Peter Rainer, amerykański krytyk filmowy
- Mo Rothman, kierownik wytwórni Columbia Pictures
- Margarethe von Trotta, niemiecka reżyserka
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Lwa[9][10]:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Ceremonia | La cérémonie | Claude Chabrol | Francja |
Ślepy zaułek | Clockers | Spike Lee | Stany Zjednoczone |
Komedia Deusa | A Comédia de Deus | João César Monteiro | Portugalia |
Obsesja | The Crossing Guard | Sean Penn | Stany Zjednoczone |
Det znaczy dziewczyna | دت یعنی دخت Det Yani Dokhtar | Abolfazl Jalili | Iran |
Guantanamera | Guantanamera | Tomás Gutiérrez Alea i Juan Carlos Tabío | Kuba |
W środku mrocznej zimy | In the Bleak Midwinter | Kenneth Branagh | Wielka Brytania |
Kardiogram | Кардиограмма Kardiogramma | Dareżan Omirbajew | Kazachstan |
Maborosi | 幻の光 Maboroshi no hikari | Hirokazu Koreeda | Japonia |
Nic osobistego | Nothing Personal | Thaddeus O'Sullivan | Irlandia |
Kto zabił Pasoliniego? | Pasolini, un delitto italiano | Marco Tullio Giordana | Włochy |
Opowieść o ubogim młodzieńcu | Romanzo di un giovane povero | Ettore Scola | Włochy |
Bez nadawcy | Sin remitente | Carlos Carrera | Meksyk |
Rzeźnik | Der Totmacher | Romuald Karmakar | Niemcy |
Sprzedawca marzeń | L'uomo delle stelle | Giuseppe Tornatore | Włochy |
Latający Holender | De vliegende Hollander | Jos Stelling | Holandia |
Rykszarz | Xích lô | Trần Anh Hùng | Wietnam |
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych i specjalnych[11]:
Laureaci nagród
Konkurs główny
- Rykszarz, reż. Trần Anh Hùng
- Nagroda Specjalna Jury
- Komedia Deusa, reż. João César Monteiro
- Sprzedawca marzeń, reż. Giuseppe Tornatore
- Sandrine Bonnaire i Isabelle Huppert − Ceremonia
- Götz George − Rzeźnik
- Ian Hart − Nic osobistego
- Złota Osella za najlepszą reżyserię
- Złota Osella za najlepszy scenariusz
- Abolfazl Jalili − Det znaczy dziewczyna
- Złota Osella za najlepsze zdjęcia
- Masao Nakabori − Maborosi
Wybrane pozostałe nagrody
- Złoty Medal Przewodniczącego Senatu Włoch
- Kto zabił Pasoliniego?, reż. Marco Tullio Giordana
- Złoty Klaps dla najlepszego młodego reżysera
- Niebieskie ptaki, reż. Felice Farina
- Nagroda FIPRESCI
- Konkurs główny: Rykszarz, reż. Trần Anh Hùng
- Sekcje paralelne: Po tamtej stronie chmur, reż. Michelangelo Antonioni i Wim Wenders
- Nagroda im. Francesco Pasinettiego (SNGCI - Narodowego Stowarzyszenia Włoskich Krytyków Filmowych)
- Najlepszy film: Komedia Deusa, reż. João César Monteiro
- Najlepszy aktor: Sergio Castellitto − Sprzedawca marzeń
- Najlepsza aktorka: Sandrine Bonnaire i Isabelle Huppert − Ceremonia
- Nagroda OCIC (Międzynarodowej Katolickiej Organizacji ds. Filmu i Sztuk Audiowizualnych)
- Siódmy pokój, reż. Márta Mészáros
- Wyróżnienie Specjalne: Maborosi, reż. Hirokazu Koreeda
- Nagroda UNESCO
- Kardiogram, reż. Dareżan Omirbajew
- Honorowy Złoty Lew za całokształt twórczości
- Woody Allen
- Giuseppe De Santis
- Goffredo Lombardo
- Ennio Morricone
- Alain Resnais
- Martin Scorsese
- Alberto Sordi
- Monica Vitti
Przypisy
- ↑ John Tagliabue: Americanization of a Film Festival. "New York Times", 06.09.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Claudia Eller: Company Town: A Partnership on the Rocks?. "Los Angeles Times", 29.08.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ David Rooney: Venice Fest Goes 'Cyclo'. "Variety", 18.09.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Young Guard Triumphs at Venice Film Festival. The Christian Science Monitor, 11.09.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Harlan Kennedy: Venice 1995: the 52nd International Film Festival. Film Comment. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Daniele Heymann: The Venice Awards. Film Scouts. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Venice Film Festival: History 1932-2018. La Biennale. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
- ↑ Daniele Heymann: 1995 Venice Film Festival Diaries: Day 1. Film Scouts. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
- ↑ David Rooney: Venice pix rep tales of gloom. "Variety", 31.07.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ Sheila Johnston: Granny meets Antonioni. "The Independent", 06.09.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
- ↑ David Rooney: Stars Light Up Lido. "Variety", 28.08.1995. [dostęp 2021-07-03]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona festiwalu
- p
- d
- e