Doğalcılık yanılgısı
Doğalcılık yanılgısı (İngilizce: naturalistic fallacy) İngiliz filozof G. E. Moore'un 1903 tarihli kitabı Principia Ethica'da incelediği bir etik kuramıdır. Moore, hoş veya arzu edilen gibi doğal özellikleri "iyi olana indirgemeli" olarak açıklamanın yanıltıcı olacağını savunuyor.[1]
Moore'un doğalcılık yanlıgısı Hume'un İnsan Doğası Üzerine bir İnceleme adlı eserinde yaptığı olan-olması gereken sorunuyla yakından ilişkilidir. Moore'un Hume'dan ayrıştığı nokta doğalcılık yanılgısının ahlaki gerçekçilikle çelişkili olduğunu düşünmemesidir.[2]
Doğalcılık yanılgısı, "Bir şey doğalsa ahlakidir" veya "Bir şey doğal değilse sakıncalıdır" şeklinde gerekçelendirme yapan doğaya başvurma ile karıştırılmamalıdır. Tıp, cinsellik, çevrecilik, cinsiyet rolleri, ırk ve et yeme tartışmalarında bu tür çıkarımlar yaygındır.
Kaynakça
- ^ Walter, Alex (2006). "The anti-naturalistic fallacy: Evolutionary moral psychology and the insistence of brute facts" (PDF). Evolutionary Psychology. 4: 33-48. doi:10.1177/147470490600400102. 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ Walter, Alex (2006). "The Anti-naturalistic Fallacy: Evolutionary Moral Psychology and the Insistence of Brute Facts". Evolutionary Psychology. 4: 33-48. doi:10.1177/147470490600400102. 5 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2021.
