Milorad Panić Surep

Milorad Panić Surep (Glogovac, Bogatić, 27. januar 1912 – Beograd, 22. april 1968)^[1] bio je srpski pesnik, kulturni radnik, publicista i novinar.

Panić je bio dugogodišnji direktor Narodne biblioteke Srbije i njegovim zalaganjem je podignuta trenutna zgrada NBS, kao i osnovano Arheografsko odeljenje i Konzvatorska laboratorija. Obavljao je funkciju ministra kulture.

Objavio je više pesničkih zbirki („Vetar zviždi“, „Prosto“, „Ti dolaziš“, „Lirika“ i drugih), antologija, letopisa, eseja i polemika iz istorije umetnosti i istorije kulture. Jedan je od bitnih pesnika poezije NOB.^[2]

Milorad Panić, rođen je u Glogovcu, u Mačvi, 27. januara 1912. godine. Gimnaziju je završio u Šapcu, a filozofski fakultet u Beogradu. Po diplomiranju, zaposlio se u „Politici”, gde se posvetio pisanju reportaža sa socijalnom problematikom.

Na početku nemačke okupacije bio je uz novinare koji su se zalagali za borbu protiv okupatora, pa je uhapšen i sproveden u logor na Banjici. Pustili su ga uz pismenu garanciju nekoliko uglednih građana, među kojima je bio i princ Đorđe Karađorđević.

Sredinom 1944. godine, kada je stvorena veća slobodna teritorija na jugu Srbije, Okružni komitet KPJ za Leskovac odlučio je da se formira štamparija u selu Ivanje. Među urednicima je bio i Milorad Panić - Surep.^[3] U ovoj štampariji su umnožavani članci, leci, proglasi. Štampan je i »Glas«, list Narodnog fronta Srbije. Septembra 1944. godine, oslobođeno je Lebane, a svi radnici i štamparija prebačeni su u Lebane.^[3] U septembru 1944. bio je i jedan od urednika lista Mladi borac, organa Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Srbije.^[4]

Posle rata bio je urednik Tanjuga, prvi sekretar Udruženje književnika Narodne Republike Srbije, osnivač Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije. U junu 1956. godine postavljen je za prvog sekretara Saveta za kulturu Srbije (ministra kulture) i na toj funkciji ostao tri godine. Bio je jedan od inicijatora osnivanja Moderne galerije (današnji Muzej savremene umetnosti). Kao direktor Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije pokrenuo je inicijativu da se uradi prvi popisi starih gradova, manastira, crkava, riznica, ikona, rukopisnih knjiga i drugih vrednosti.

Surep je bio i upravnik Narodne biblioteke Srbije.^[5] Njegovim dolaskom na čelo ove ustanove počela je izgradnja nove zgrade Biblioteke,^[6] koja je prethodno bila uništena tokom nemačkog bombardovanja Beograda u aprilu 1941. godine.

Umro je 22. aprila 1968. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.

• Vetar zviždi
• Prosto
• Ti dolaziš
• Žito
• Ada
• Svetlost zemaljska
• Lirika
• Filip Višnjić - Život i delo^[7]
• Kad su živi zavideli mrtvima^[8]

Dobitnik je više nagrada od kojih su najznačajnije „Oktobarska nagrada Grada Beograda“ i „Vukova nagrada“

Po njemu je nazvana Nagrada „Milorad Panić-Surep“.

Deo njegove privatne biblioteke nalazi se u sklopu Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.^[9]

• Poezija NOB

• Milorad Panić Surep - SRPSKE NARODNE PRIPOVETKE ANTOLOGIJA
• Nagrada "Milorad Panić-Surep"