Dušan Kostić

Dušan Kostić
Biografske informacije
Rođenje	(1917-01-23)23. 1. 1917. Peć, Kraljevina Crna Gora
Smrt	19. 10. 1997. (80 godina) Meljine, Crna Gora, SR Jugoslavija

Dušan Kostić (Peć, 23. januar 1917 — Meljine, 19. oktobar 1997) bio je crnogorski i jugoslovenski pesnik, književnik i revolucionar.

Robijao kao predratni komunista u Kraljevini Jugoslaviji, bio borac pete crnogorske proleterske brigade tokom NOB, preživeo bitku na Sutjesci.

Nakon rata se najviše bavio pisanjem.

Rođen je u Peći. Detinjstvo je proveo u Plavu gde je završio i osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Beranama, a potom Filozofski fakultet u Beogradu, gde je studirao književnost.^[1][2].

U vreme studija, pripadao je naprednom studentskom pokretu i pisao revolucionarne pesme. U vreme Kraljevine Jugoslavije nekoliko puta je bio hapšen i zatvaran.^[3] Jedno vreme je boravio u Sovjetskom savezu, gde piše prkosu pesmu Zdravica u Moskvi.^[4]

1936. godine, kada je njegova generacija išla u Španiju da se bori protiv fašizma, on je bio sprečen, jer je bio u zatvoru, o čemu je napisao pesmu Zvijezde i čovjek u samici.^[5]

1940. godine postaje članom Komunističke partije Jugoslavije.^[6]

U drugom svetskom ratu je bio partizan. Učestvovao je u Narodnooslobodilačkoj borbi od Trinaestojulskog ustanka 1941. godine. Bio je borac Pete proleterske crnogorske brigade od njenog osnivanja juna 1942. godine.^[7] Tokom bitke na Sutjesci maja i juna 1943. godine, njegova brigada pretrpela je strašne gubitke, izgubila oko 600 boraca i bila razbijena.^[8][9] O strahotama Sutjeske kasnije je napisao više pesama. Zajedno sa još nekoliko preživelih crnogorskih boraca, pridružio se 7. banijskoj diviziji, kao politički rukovodilac i član štaba.^[10]

Za vrijeme rata aktivno je učestvovao u priređivanju „Partizanske riječi“, časopisa Pete crnogorske brigade, zatim „Plotuna“ Osme banijske i divizijskih novina „Sedma divizija“.^[11] Završio rat kao urednik Tanjuga.^[12]

Posle rata je bio urednik Radio Beograda, lista „Borba“, „Književnih novina“, časopisa „Mladost“, „Književnost“, „Savremenik“. Za redovnog člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore (kasnije Crnogorske akademije nauke i umjetnosti) izabran je 6. marta 1973. godine.

Napisao je više zbirki pesama: „Pjesme“, „Zemlji voljenoj“, „Poema o gradu i ljubavi“, „Proljeće nad rovom“, „Govor zemlje i mreže“. Napisao je zatim više romana: „Gluva pećina“, „Sutjeska“, „Modro blago“ i „Gora koštanova“.^[1]

Za svoj rad dobio je više nagrada, među kojima i nagradu Udruženja književnika Srbije za dečju poemu „Gradić Jelengaj“ i za zbirku pesama „Zov lišća“. Dobio je 1979. Zmajevu nagradu za delo „Postojbina masline“. Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Herceg Novi.^[13]

• TIHA ŽETVA, Izbor i pogovor Risto Tošović. Biblioteka Brazde, Savremeni jugoslovenski pisci. Urednik Gvido Tartalja. Prosveta, Beograd, 1959.

• Poezija vekova/Pesma PONEKADArhivirano 2014-08-14 na Wayback Machine-u
• OTRGNUT OD ZABORAVA: "Izabrane pesme" Dušana Kostića u "Plavom kolu" Srpske književne zadruge („Večernje novosti”, 14. april 2022)