ZK 145
ZK 145 – czterościeżkowy, monofoniczny, lampowy magnetofon szpulowy, produkowany w latach 70. XX wieku przez Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie na licencji niemieckiej firmy Grundig, powstały na bazie modelu ZK 140. Umożliwia odtwarzanie taśmy magnetofonowej przez wewnętrzny głośnik, bądź podłączenie zewnętrznego głośnika o impedancji 4 omów. Od pierwowzoru wyróżnia się zastosowaniem układu automatyki poziomu zapisu, która […] zabezpiecza przed zniekształceniami nagrywanej audycji spowodowanymi zbyt dużymi sygnałami i jest szczególnie pomocny dla niewprawnych użytkowników magnetofonów[1].
Automatyka poziomu zapisu
Układ zastosowany w magnetofonie posiadał 4 tryby pracy, wybierane poprzez odpowiednie ustawienie styków[2] przez pokrętło ZAPIS[3]:
- Automatyczny: mowa
- Automatyczny: muzyka
- Ustawiany – regulacja poziomu zapisu potencjometrem głośności
- Trikowy – nagrywanie z wyłączeniem użycia głowicy kasującej
Dane techniczne
- Wymiary: 395x290x175 mm
- Masa: 8,2 kg
- Jedna prędkość przesuwu taśmy: 9,53 cm/s
- Maksymalna średnica szpuli: 15 cm
- Wbudowany wzmacniacz oraz głośnik
- Lampy elektronowe:
- ECC81
- ECL86 – wzmacniacz mocy
- EF83
- EF86
- EM84 – wskaźnik wysterowania
Inne modele
- ZK 120
- ZK 120T
- ZK 125
- ZK 140
- ZK 140T