Worek samorozprężalny

Worek samorozprężalny^[a], resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu(inne języki), producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).

Połączony jest z maseczką zakładaną na usta i nos pacjenta lub z rurką intubacyjną. Często ma możliwość podłączenia tlenu. Wielkość worka jest zależna od zastosowania. Produkowane są rozmiary dla dzieci, dorosłych oraz uniwersalne. W niektórych modelach możliwa jest sterylizacja.

Bez dodatkowej podaży tlenu worek samorozprężalny umożliwia wentylację powietrzem atmosferycznym, czyli tlenem o stężeniu 21%. Po podłączeniu do worka tlenu o przepływie ${\displaystyle 5{\text{–}}6\ \mathrm {\tfrac {l}{min.}} }$ uzyskuje się wzrost stężenia tlenu do 45%, a po zwiększeniu przepływu do ${\displaystyle 10\ \mathrm {\tfrac {l}{min.}} }$ i zastosowaniu dodatkowego rezerwuaru możliwe jest uzyskanie stężenia ok. 85%^[1].