Wołosaty
Wołosaty w Ustrzykach Górnych | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Rzeka | |||
Długość | 27,8 km | ||
Powierzchnia zlewni | 118,2 km² | ||
Źródło | |||
Miejsce | południowy stok Kopy Bukowskiej | ||
Wysokość | ok. 1140 m n.p.m. | ||
Współrzędne | 49°06′18″N 22°38′55″E/49,105000 22,648611 | ||
Ujście | |||
Recypient | San | ||
Miejsce | Stuposiany | ||
Wysokość | ok. 550 m n.p.m. | ||
Współrzędne | 49°11′49″N 22°40′54″E/49,196944 22,681667 | ||
Położenie na mapie gminy Lutowiska | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |||
|
Wołosaty – rzeka w Bieszczadach Zachodnich, lewy dopływ Sanu. Długość wynosi 27,8 km. Zlewnia ma powierzchnię równą 118,2 km²[1]. Źródło znajduje się w grupie Tarnicy, na południowym zboczu Kopy Bukowskiej (ok. 1140 m n.p.m.), ujście – w Stuposianach (ok. 550 m n.p.m.). Doliną przebiegają drogi wojewódzkie: nr 897 na odcinku Ustrzyki Górne – Wołosate oraz 896 (część wielkiej pętli bieszczadzkiej) Ustrzyki Górne – Stuposiany.
Górny odcinek nosi nazwę Wołosatka. Płynąc na północny zachód przez Wołosate, oddziela masyw Tarnicy od pasma granicznego. W Ustrzykach Górnych wpada do niej z prawej strony Terebowiec, a następnie – z lewej – Rzeczyca. Od tego miejsca nazwa zmienia się na "Wołosaty". Dalej rzeka płynie w kierunku północnym, pomiędzy Połoniną Caryńską, Magurą Stuposiańską i Kosowcem z lewej strony a grzbietami grupy Tarnicy z prawej, przez miejscowości: Bereżki, Pszczeliny i Stuposiany, gdzie uchodzi do Sanu[2].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin w dolinie Wołosatki występują turzyca skąpokwiatowa i tojad wschodniokarpacki[3].
Główne dopływy
Głównymi dopływami są:[4]
- lewe:
Zgniły, Szczawinka, Wołosatczyk, Kanczowa, Rzeczyca, Bystry
- prawe: Zworec, Polaniec, Zwór (spod Szerokiego Wierchu), Zakopaniec, Terebowiec, Zwór (na zachód od Bukowego Berda)
Przypisy
- ↑ Podkarpacki Portal Turystyczny
- ↑ Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-070-6.
- p
- d
- e
Lewe |
|
---|---|
Prawe |