Witold Żarski
kapitan geograf | |
Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 5 Pułk Ułanów Zasławskich |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Witold Antoni Żarski herbu Starykoń (ur. 16 stycznia 1899 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 1940 w Charkowie) – kapitan geograf Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Wywodził się ze starej rodziny ziemiańskiej. Był synem lekarza i farmaceuty Józefa Żarskiego h. Starykoń (1853–1917) i Józefy z Psarskich h. Jastrzębiec (1860–1940). Jego braćmi byli Tadeusz – działacz socjalistyczny i komunistyczny, zamordowany w ZSRR w czasie czystek stalinowskich oraz Mieczysław – ofiara ukraińskich nacjonalistów.
Jako nastolatek wstąpił do Legionów Polskich. W czasie walk w latach 1918–1921 służył w 5 pułku ułanów. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w służbie wojskowej. Ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Taborowych, służył w 4 dywizjonie taborów. W 1927 roku ukończył Oficerską Szkołę Topografów, po której pracował jako topograf w Wojskowym Instytucie Geograficznym[2]. We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej, trafił do obozu w Starobielsku. Zamordowany wiosną 1940 w siedzibie NKWD w Charkowie. Jego szczątki spoczywają na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (15 kwietnia 1932)[4]
- Krzyż Walecznych[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)[6]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[5]
- Odznaka „Znak Pancerny”[5]
- Państwowa Odznaka Sportowa[5]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)[5]
Upamiętnienie
17 kwietnia 2016 roku jego osoba została upamiętniona tabliczką przy pomniku ofiar terroru sowieckiego w latach 1939–1956 w Piotrkowie Trybunalskim[7].
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ Marek JerzyM.J. Minakowski Marek JerzyM.J., Witold Antoni Żarski h. Starykoń [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2017-10-18] .
- ↑ Jukon, Rodzina Bogny Lewtak-Baczyńskiej – Pomordowani w Katyniu. [online], www.bognalewtakb.dt.pl [dostęp 2017-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-19] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c d e f Muzeum Katyńskie - Fotografie Antoniego Żarskiego [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2022-02-25] .
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Towarzystwo Przyjaciół Piotrkowa Trybunalskiego Obchody 76. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej [online], tppt.cba.pl [dostęp 2017-10-18] (pol.).