Wielka Synagoga we Florencji
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | Florencja | ||
| Budulec | murowana | ||
| Architekt | Mariano Falcini, Vincenzo Micheli, Marco Treves | ||
| Data budowy | 1874–1882 | ||
Położenie na mapie Florencji  | |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
Położenie na mapie Toskanii  | |||
 43°46′22″N 11°15′59″E/43,772778 11,266389 | |||
| |||
Wielka Synagoga we Florencji (wł. Tempio maggiore israelitico di Firenze) – żydowska synagoga znajdująca się we włoskiej Florencji.
Historia
Po zjednoczeniu Włoch Żydzi otrzymali prawa obywatelskie, a istniejące od 1571 roku florenckie getto zostało zlikwidowane[1]. Bankier David Levi przekazał wówczas kwotę 1,5 mln lirów na wzniesienie w mieście nowej synagogi. Prace budowlane, rozpoczęte od położenia przywiezionego z Jerozolimy kamienia węgielnego, trwały od 1874 do 1882 roku[2].
Synagoga przetrwała II wojnę światową bez większych zniszczeń – Niemcy początkowo wykorzystywali ją jako garaż, tuż przez wycofaniem się z miasta zaminowali ją w celu wysadzenia, jednak członkom włoskiego ruchu oporu udało się rozbroić większość ładunków[1]. Budynek ucierpiał jednak w poważnym stopniu podczas powodzi w 1966 roku[1][2].
Architektura i wystrój
Wzniesiona w stylu mauretańskim budowla została zaprojektowana przez Mariano Falciniego, Vincenzo Micheliego oraz Marco Trevesa[2]. Nakryta wielką miedzianą kopułą synagoga została zbudowana z granitu i trawertynu. Fasada frontowa zwieńczona jest dwiema wieżyczkami. Wnętrze zdobią witraże i mozaiki, podłogi wyłożono marmurem[1]. Na dziedzińcu umieszczono tablice z nazwiskami florenckich Żydów, którzy nie przetrwali Holocaustu[2].
