Walenty Parat
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1901 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1918 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | Wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   | |
Walenty Józef Parat (ur. 9 stycznia 1901 w Przemyślu, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Walentego i Zofii. Był bratem Leona (1891-1940) i Karola (ur. 1907), aspiranta Straży Granicznej[1].
Walenty Parat w Wojsku Polskim był od listopada 1918. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po czym został przeniesiony do rezerwy. Ukończył kurs szkoły podchorążych artylerii, po czym w 1928 został powołany do służby czynnej.
15 maja 1930 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1928 i 5. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Służył w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu, a następnie w 44 pułku piechoty w Równem, gdzie był dowódcą plutonu artylerii piechoty[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 274. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4][5].
W kampanii wrześniowej 1939 pod jego dowództwem był pluton artylerii piechoty 44 pułku piechoty[6]. Brał udział w walkach pod Tomaszowem Mazowieckim, a następnie 10 września w zwycięskiej bitwie o Głowaczów, gdzie dowodził resztkami 44 pułku piechoty. Po przeprawieniu się przez Wisłę walczył pod Łaskarzewem[7]. Zdziesiątkowany pułk brał udział w walkach w dniu 23 września koło miejscowości Justynówka, jednak nie ma żadnych wzmianek o dowódcy. Po bitwie pułk uległ rozproszeniu[8]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[9].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[11]
Przypisy
- ↑ Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-07-18]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 197.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 601.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 353.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 50, w marcu 1939 zajmował 205. lokatę.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 67, 232.
- ↑ Historia Łaskarzewa [online], free.of.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ ns_11b.document [online], naszesprawy.info [dostęp 2024-04-26] .
- ↑ Straty ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 53.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-18].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
