Włodzimierz Dzwonkowski
Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1880 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 lutego 1954 | ||
Profesor nauk humanistycznych | |||
Specjalność: historia Polski XIX i pocz. XX w. | |||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | Wolna Wszechnica Polska | ||
|
Włodzimierz Andrzej Franciszek Ksawery Dzwonkowski (ur. 4 lutego 1880 w Krasiłowie w guberni wołyńskiej, zm. 28 lutego 1954 w Łodzi) – polski historyk.
Życiorys
Był synem Stanisława i Władysławy ze Skłodowskich. Poślubił Eugenię Kasprzycką.
Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego i Noworosyjskiego w Odessie. Historię studiował we Lwowie, Lozannie i Paryżu. Jego mistrzem był Szymon Askenazy. Od 1912 wykładał na tajnych kursach w Warszawie, od 1918 w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i w Łodzi (1929–1935) oraz w Szkole Nauk Politycznych. W latach 1945–1949 kierował katedrą historii powszechnej Uniwersytetu Łódzkiego.
Materiały archiwalne Włodzimierza Dzwonkowskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-7[1].
Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim Doły przy ul. Smutnej w Łodzi.
Wybrane publikacje
- Akty powstania Kościuszki, 1–2, wyd. Szymon Askenazy i Włodzimierz Dzwonkowski, Kraków: Akademia Umiejętności 1918.
- Rosja, Chiny, Mongolia w stosunkach dziejowych, Warszawa: Wyd. Instytutu Wschodniego 1937.
- Rosja a Polska, Warszawa: „Interim” 1991.
Przypisy
- ↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2023-12-06].
Bibliografia
- Dzwonkowski Włodzimierz, [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 124.