Ullmannit
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | NiSbS | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 5,5 | ||
Łupliwość | doskonała | ||
Układ krystalograficzny | regularny | ||
Gęstość minerału | 6,7 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | ołowianoszary, cynowobiały, z pstrymi nalotami | ||
Rysa | szaro- czarna | ||
Połysk | metaliczny | ||
|
Ullmannit – minerał należący do gromady siarkosoli antymonowych. Jak większość antymonowych minerałów kruszcowych, powstaje on w wyniku niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych.
Pospolity w Górach Kruszcowych, w Harzgerode w górach Harz, w Siegerlandzie w Niemczech. Najładniejsze kryształy można znaleźć w Monte Nabra w okolicach Sarrabus na Sardynii we Włoszech, jak również w Ramsbeck w regionie Sauerland. Minerał jest kruchy. Zbliźniaczenia występują niezwykle rzadko. Ullmannit występuje najczęściej w skupieniach ziarnistych lub ziemistych.
Został odkryty w 1843 w kopalni Storch und Schöneberg (Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy)[1] i nazwany na cześć niemieckiego chemika i mineraloga Johanna Ullmanna (1771-1821)[2].
Przypisy
Bibliografia
- OlafO. Medenbach OlafO., UlrikeU. Medenbach UlrikeU., Atlas minerałów, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2008, s. 46, 174-175, ISBN 978-83-7243-644-3, OCLC 316437968 .
- SNL: ullmannitt
- Catalana: 0149078