Tx3

Tx3
Ilustracja
Tx26-427, poprzednio Tx3-427
Producent

różni

Układ osi

Dn2t

Napęd
Trakcja

parowa

Multimedia w Wikimedia Commons

Tx3 – oznaczenie serii parowozów wąskotorowych PKP, stosowane po II wojnie światowej, oznaczające tendrzaki o układzie osi D (cztery osie wiązane, brak osi tocznych) i mocy 81–100 KM (po 1961 roku).

Opis oznaczenia:

  • T – tendrzak[1]
  • x – cztery osie wiązane (do 1960 roku: cztery osie, przy tym brak dalszych liter oznaczał, że wszystkie są wiązane)
  • 3 – zakres mocy lokomotywy – po 1961 roku oznaczała moc między 81 a 100 KM[2] (przed tą datą oznaczała wyższy zakres mocy).

Oznaczenie serii Tx3 nosiły m.in. lokomotywy:

  • do 1960 roku:
    • Tx3-422 do 426 typu W1A Pińczów, prod. Fablok (późniejsze Tx26-422 i 423[3]
    • Tx3-427 typu W2A, prod. Fablok (późniejsza Tx26-427)[4]
    • Tx3-1271, 1273–1275, 1277 typu W4A Wisła, prod. Fablok (późniejsze Tx28)[5]
    • Tx3-1272 typu Kujawy, prod. WSABP (późniejszy Tx28-1272)[6]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ BogdanB. Pokropiński BogdanB., Muzealne parowozy wąskotorowe w Polsce (dla toru szerokości 750 mm), Żnin: Muzeum Ziemi Pałuckiej, 2007, s. 5, ISBN 83-88795-08-2, OCLC 751189260 .
  2. ↑ Przepisy o znakowaniu taboru wąskotorowego Nr WM-11
  3. ↑ Pokropiński 2016 ↓, s. 20.
  4. ↑ Pokropiński 2016 ↓, s. 28.
  5. ↑ Pokropiński 2016 ↓, s. 34.
  6. ↑ Pokropiński 2016 ↓, s. 166.

Bibliografia

  • Bogdan Pokropiński: Parowozy wąskotorowe produkcji polskiej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2016. ISBN 978-83-206-1963-8.