Tu-123
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Tupolew | ||
Typ | |||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 0 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x turboodrzutowy KR-15 | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 7,94 m | ||
Długość | 26,95 m | ||
Wysokość | 4,62 m | ||
Masa | |||
Własna | 14 000 kg | ||
Startowa | 38 500 kg | ||
Paliwa | 16 600 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość przelotowa | 2,55 Ma | ||
Pułap | 22 000 m | ||
Zasięg | 3000 km | ||
Długotrwałość lotu | 90 min | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
Rzuty | |||
|
Tu-123 Jastrząb (ros. Ястреб) – radziecki, rozpoznawczy, bezzałogowy aparat latający (UAV - Unmanned Aerial Vehicle) dalekiego zasięgu, opracowany na początku lat 60. XX wieku przez biuro konstrukcyjne OKB Tupolew. Znany również pod nazwą DBR-1.
Do czasu zakończenia produkcji w 1972 roku, wyprodukowano prawdopodobnie 52 seryjne egzemplarze, które pozostawały w służbie do 1979 roku[1].
Konstrukcja
Tu-123 był całkowicie metalowym średniopłatem o trójkątnych skrzydłach. Aparat posiadła również trójkątne, płytowe usterzenie. Skrzydła pozbawione mechanizacji. W tylnej części kadłuba umieszczony był zbiornik paliwa oraz silnik turboodrzutowy KR-15 będący uproszczoną wersją silnika R-15 wykorzystywanego w samolotach MiG-25. Pod kadłubem umieszczony był półokrągły, nieregulowany wlot powietrza do silnika. Nad dyszą wylotową silnika znajdował się pojemnik ze spadochronem. W przedniej części kadłuba znajdowały się trzy aparaty fotograficzne AFA-54 oraz jeden aparat do zdjęć panoramicznych, system chłodzenia i wentylacji, dopplerowska stacja nawigacyjna, system autopilota aparatu oraz główny spadochron. Cześć nosowa Jastrzębia była odłączana i transportowana na miejsce startu oddzielnie. Aparat startował z wyrzutni ciągniętej przez ciężarówkę MAZ-537. Przed startem programowano trasę lotu. Start następuje przy użyciu prochowych przyspieszaczy startowych. Po wykonaniu zadania Tu-123 kieruje się w rejon lądowania, gdzie kontrolę nad aparatem przejmuje naziemna stacja kontroli lotu. Wyłączany jest silnik marszowy, Jastrząb wykonuje przeciągnięcie w celu zmniejszenia prędkości. Odstrzeliwana jest część nosowa, która ląduje na spadochronie, tuż przed przyziemieniem wysuwane są cztery golenie mające za zadanie zamortyzować lądowanie. Pozostała część kadłuba z silnikiem również ląduje na spadochronie. W teorii Tu-123 był aparatem wielokrotnego użytku, w praktyce jednak podczas lądowania na spadochronach obydwie części doznawały poważnych uszkodzeń, eliminujących go z dalszej służby[2].
Przypisy
- p
- d
- e
Cywilne | |
---|---|
Wojskowe | |
Bezzałogowe | |
Eksperymentalne | |
Projekty | |
Historyczne |
|