Tryb łączący w języku angielskim
Tryb łączący, czyli subjunctive (mood) jest używany do opisu sytuacji i zdarzeń nierzeczywistych, które są możliwe, pożądane bądź wyobrażone.
Tryb łączący był częsty w starszych wersjach języka angielskiego, dziś zastępowany jest głównie przez should, specjalnym użyciem czasów przeszłych i zwykłymi formami czasowników.
Większość czasowników ma jedną formę trybu łączącego: tą identyczną z bezokolicznikiem np. be, beware, have. Ta sama forma trybu łączącego używana jest zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym. W przeczeniach nie używa się operatora do.
Czasownik were używany zamiast was (po if oraz wish) również jest przykładem trybu łączącego[1].
Stałe zwroty
Tryb łączący występuje w utartych zwrotach[1]:
- God save the Queen
- Long live the King
- God bless you
- Heaven forbid
- Be that as it may → Niezależnie, czy to prawda, czy nie...
- If I have to pay 2 thousand, then so be it → Jeśli mam zapłacić 2 tysiące, to (mówi się) trudno.
Lest
Przyimek lest (o znaczeniu: aby nie..., na wypadek gdyby...) wymaga trybu łączącego lub should[2][3]:
- They kept watch all night lest robbers (should) come → Trzymali wartę całą noc na wypadek, gdyby przyszli złodzieje
- The government must act, lest the problem of child poverty grow worse → Rząd musi działać, aby problem biedy dzieci się nie pogorszył.
would rather
Użycie trybu łączącego po would rather jest możliwe ale rzadko spotykane. Zamiast niego najczęściej używa się czasu przeszłego.[4]
Brytyjski
Tryb łączący jest rzadki w brytyjskiej odmianie angielskiego. Zamiast niego używa się zwykle should lub zwykłych czasów teraźniejszych i przyszłych[1]:
- It's important you should contact John today → Ważne, byś się skontaktował z Johnem dzisiaj.
Użycie were zamiast was (po if oraz wish) jest powszechne ale nie uznawane za obowiązkowe.[5]
Amerykański
Tryb łączący jest możliwy po wyrazach sugerujących, że coś jest ważne lub pożądane np. suggest, recommend, ask, insist, vital, essential, important, advice, prefer, desirable, necessary, eager, anxious, concerned, wish i używany głównie w formalnym amerykańskim.[1]:
- It is essential that each child have the same educational opportunities → Jest niezwykle ważne, aby każde dziecko miało identyczne szanse edukacyjne.
- Our advice is that the company invest in new equipment → Radzimy, by firma zainwestowała w nowy sprzęt.
- We felt it desirable that he not leave school before eighteen → Życzyliśmy sobie, by nie opuścił szkoły przed ukończeniem 18 roku życia.
- I recommended you move to another office → Zażyczyłem sobie, byś przeniósł się do innego biura.
- It is important that Helen be present when we sign the contract → Ważne, by Helen była przy tym, jak będziemy podpisywać kontrakt.
Użycie were zamiast was (po if oraz wish) uznawane jest za obowiązkowe [5]:
- If I were you, I'd stop smoking → Na twoim miejscu rzuciłbym palenie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Swan 2015 ↓, s. 347-348.
- ↑ Swan 2015 ↓, s. 642.
- ↑ https://www.oxfordlearnersdictionaries.com/definition/english/lest?q=lest
- ↑ Swan 2015 ↓, s. 673.
- ↑ a b Swan 2015 ↓, s. 363.
Bibliografia
- Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015. ISBN 978-0-19-442098-3. OCLC 971734634. (ang.).
- p
- d
- e
Części mowy | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rzeczownik |
| ||||||||
Czasownik |
| ||||||||
Składnia | |||||||||
Fonologia i fonetyka |
- Wikimedia Commons