Taśma maskująca

Ten artykuł od 2024-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Taśma maskująca, taśma malarska - rodzaj taśmy samoprzylepnej, wykonanej z cienkiego i łatwego do rozdarcia papieru oraz kleju o słabej przyczepności. Dostępny jest w różnych szerokościach. Stosuje się go głównie w malarstwie do maskowania miejsc, które powinny pozostać niezamalowane.

Niektóre niedrogie taśmy maskujące nadają się do ogólnego stosowania w domach i biurach. Inne są przeznaczone dla profesjonalnych malarzy pokojowych. Taśmy maskujące przeznaczone do zastosowań w motoryzacji i lotnictwie charakteryzują się specjalnymi właściwościami, które pozwalają na ich użycie do konkretnych, specjalistycznych zastosowań.

Taśma maskująca została wynaleziona w 1925 roku przez pracownika firmy 3M, Richarda Gurleya Drewa^[1]. Drew zauważył, że pracownicy serwisu samochodowego byli coraz bardziej sfrustrowani, gdy zdejmowali papier pakowy, którym oklejali lakierowane samochody. Mocny klej na taśmie odrywał część farby, którą właśnie nałożyli. Naprawa uszkodzonych miejsc zwiększała koszty. Drew zdał sobie sprawę z potrzeby zastosowania taśmy z delikatniejszym klejem.

Opracowano kilka rodzajów taśm maskujących. Wiele z nich zaprojektowano w konkretnym celu.

Nośnik taśmy maskującej wykonany jest zazwyczaj z papieru, chociaż stosowano również plastikowe i metalowe folie. Większość papierów jest marszczona, aby taśma mogła się rozciągać po nałożeniu na zakrzywioną linię. Taśmy mogą być wykonane z papieru naturalnego (beżowego) lub w różnych kolorach. Taśmy papierowe są często nasączane żywicami, aby zapobiec przesiąkaniu farby. Wiele taśm ma powłokę antyadhezyjną na górze, która ułatwia odklejenie taśmy od rolki.

Klej wrażliwy na nacisk stosowany w taśmach maskujących musi skutecznie wiązać się z powierzchnią, szczególnie na krawędziach, aby zapobiec wnikaniu farby i powstawaniu nierównych linii malowania. Po wyschnięciu farby klej musi dać się łatwo oddzielić od powierzchni, nie uszkadzając jej i nie pozostawiając śladów.

Większość taśm maskujących jest przeznaczona do tymczasowego stosowania w temperaturze pokojowej. Dostępne są także specjalistyczne taśmy przystosowane do dłuższego użytkowania, wyższych temperatur, mycia chemicznego, światła słonecznego itp.

Do pierwotnego zastosowania, czyli oznaczania obszarów, na których farba nie jest pożądana, potrzebna jest specjalna taśma maskująca do malowania. Dzięki temu specjalnemu stopniowi można uzyskać wyjątkowo czyste linie. Bez niego farba wycieka pod krawędzie taśmy, dając w efekcie rozmytą i niejednolitą linię.

Taśma kreślarska wygląda podobnie do zwykłej domowej taśmy maskującej, ale ma słabszą przyczepność. Służy do mocowania projektów do deski kreślarskiej lub stołu podświetlanego i umożliwia łatwe odrywanie ich bez uszkodzenia rysunku.

Taśmę maskującą w długich paskach stosuje się również na szybach, w sytuacjach, w których istnieje ryzyko rozbicia szkła, powodując obrażenia osób znajdujących się w pobliżu.

Jeśli do produkcji wykorzystano folie plastikowe zamiast papieru, taśmy maskujące można stosować w bardziej wymagających zastosowaniach. Taśmy na bazie poliestru służą do maskowania podczas trawienia, galwanizacji i w malowania proszkowego. Taśmy na bazie folii poliimidowych mogą być odporne na stopione lutowie w zastosowaniach elektronicznych. Taśmy z włókna szklanego są często stosowane w procesach malowania proszkowego i piaskowania . Do galwanizacji często używa się folii lub taśm winylowych. Taśmy warstwowe wykonane z wielu materiałów laminowanych ze sobą można stosować do maskowania natrysku płomieniowego, natrysku termicznego i HVOF. Taśmę maskującą można również stosować do przyklejania plakatów do ścian, zapewniając odporność na warunki atmosferyczne do 12 miesięcy.

Rodzaj kleju nałożonego na taśmę jest często decydującym czynnikiem w konkretnej sytuacji maskowania. Istnieją trzy rodzaje takich klejów (z wieloma odmianami chemicznymi każdego): na bazie kauczuku, na bazie akrylu i na bazie silikonu . Kleje na bazie gumy zapewniają zazwyczaj największą przyczepność, ale najniższą odporność na temperaturę. Kleje na bazie akrylu oferują szeroki zakres temperatur, zapewniając przyczepność w temperaturach od poniżej zera do około 150 °C. Kleje na bazie silikonu zapewniają najwyższą odporność na temperaturę, a niektóre taśmy (np. niektóre folie poliimidowe i taśmy z włókna szklanego) pozwalają na okresowe stosowanie w temperaturze do 260 °C.

• Taśma klejąca

• Istvan Benedek (2004). Kleje samoprzylepne i ich zastosowanie .ISBN 0-8247-5059-4
• J. Johnston (2003). Taśmy samoprzylepne . PSTC (Postprojective Computer Sciences)ISBN 0-9728001-0-7 .