Sum Arystotelesa
Silurus aristotelis[1] | |||
(Agassiz, 1857)[2][3] lub Garman, 1890[1] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | promieniopłetwe | ||
Rząd | sumokształtne | ||
Rodzina | sumowate | ||
Rodzaj | Silurus | ||
Gatunek | sum Arystotelesa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych | |||
|
Sum Arystotelesa[4] (Silurus aristotelis) – gatunek ryby z rodziny sumowatych (Siluridae), opisywany też pod nazwą parasum Arystotelesa[5] (Parasilurus aristotelis). Nazwa gatunku nawiązuje do Arystotelesa, który w „Historia animalium” opisał biologię rozrodu tej ryby.
Taksonomia
Autorstwo opisu tego gatunku pozostaje kwestią dyskusyjną. Sum Arystotelesa został opisany naukowo z Grecji pod nazwą Glanis aristotelis przez Agassiza[6] (syntypy: MCZ 7938 (6), USNM 55895 (1)). W 1890 Samuel Garman zakwestionował poprawność tego opisu i w oparciu o te same syntypy zaproponował nazwę Silurus aristotelis[7]. Stanowiska Garmana nie zostało jednomyślnie przyjęte przez taksonomów, ich zdania są podzielone[8].
Występowanie
Jeziora Trichonida, Lyssimachia i Amvrakia w zlewisku rzeki Acheloos w zachodniej Grecji. Introdukowany w dwóch jeziorach północnej i zachodniej Grecji.
Opis
Bardzo podobny do suma pospolitego (Silurus glanis), w odróżnieniu od niego posiada tylko 4 wąsiki wokół otworu gębowego (2 długie w szczęce i 2 krótkie w żuchwie).
Rozród
W czasie tarła samiec przygotowuje gniazdo, do którego samica składa zapłodnioną ikrę. Samiec opiekuje się ikrą przez 3–10 dni, do wylęgu narybku.
Przypisy
- ↑ a b Silurus aristotelis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Silurus aristotelis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Carl J. Ferraris. Checklist of catfishes, recent and fossil (Osteichthyes, Siluriformes), and catalogue of siluriform primary types. „Zootaxa”. 1418, s. 1–628, 2007. ISSN 1175-5334. (ang.). (pdf)
- ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ Agassiz, L. (1857) Habits of the "Glanis" of Aristotle. Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences, 3, 325–333.
- ↑ Garman, S. (1890) Silurus (Parasilurus) aristotelis. Bulletin of the Essex Institute, 22, 56–59.
- ↑ R. Fricke, W. N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2018-11-09]. (ang.).
Bibliografia
- Ryby : encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
- Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
- Silurus aristotelis. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 6 sierpnia 2009]
- Il siluro ellenico, Silurus aristotelis (Agassiz, 1857). www.ichtiofauna.org, 2009. [dostęp 2009-08-06]. (wł.).