STS-66
Dane misji | |||
Indeks COSPAR | 1994-073A | ||
---|---|---|---|
Zaangażowani | NASA | ||
Oznaczenie kodowe | STS-66 | ||
Pojazd | |||
Wahadłowiec | Atlantis | ||
Załoga | |||
Od lewej: Jean-François Clervoy, Scott Parazynski, Curtis Brown, Joseph Tanner, Donald McMonagle, Ellen Ochoa | |||
Dowódca | Donald McMonagle | ||
Start | |||
Miejsce startu | |||
Początek misji | 3 listopada 1994 16:59:43 UTC | ||
Orbita okołoziemska | |||
Apogeum | 310 km | ||
Perygeum | 296 km | ||
Okres orbitalny | 90,6 min | ||
Inklinacja orbity | 57° | ||
Lądowanie | |||
Miejsce lądowania | EAFB, Pas startowy 22 | ||
Lądowanie | 14 listopada 1994 15:33:45 UTC | ||
Czas trwania misji | 10 dni, 22 godz, 34 min, 2 sek[1] | ||
Przebyta odległość | 7 330 226 km | ||
Liczba okrążeń Ziemi | 174[1] | ||
Program lotów wahadłowców | |||
|
STS-66 (ang. Space Transportation System) – trzynasta misja wahadłowca kosmicznego Atlantis i sześćdziesiąta szósta programu lotów wahadłowców.
Załoga
- Donald McMonagle (3)*, dowódca (CDR)
- Curtis Brown (2), pilot (PLT)
- Ellen Ochoa (2), dowódca ładunku (MS1)
- Scott Parazynski, M.D. (1), specjalista misji (MS4)
- Joseph Tanner (1), specjalista misji (MS2)
- Jean-François Clervoy (1), specjalista misji (MS3) (ESA, Francja)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
- Masa:
- startowa orbitera: - kg ?
- lądującego orbitera: - kg ?
- ładunku: 10 544 kg[1]
- Perygeum: 296 km[4]
- Apogeum: 310 km[4]
- Inklinacja: 57°[4]
- Okres orbitalny: 90,6 min[4]
Cel misji
Specyficzny typ misji promów to loty, w których z ładowni wahadłowca wypuszczano satelitę, by pod koniec misji ponownie go złapać i przywieźć na Ziemię. W ten sposób realizowano badania naukowe, wymagające oddalenia się od promu. Jego obecność mogła negatywnie wpływać na wyniki badań. Tego typu ładunki określano mianem free-flyer (swobodnie latający)[5].
Był to lot poświęcony badaniom atmosfery ziemskiej przy pomocy zestawu aparatury ATLAS-03 (Atmospheric Laboratory of Applications and Science). Ponadto umieszczono na orbicie, a po ośmiu dniach misji przechwycono satelitę CRISTA-SPAS również służącego do badań atmosfery[1][3]. Satelita CRISTA-SPAS (Cryogenic Infrared Spectometers & Telescopes for the Atmosphere) to platforma służąca do badań naukowych. Do jej wypuszczenia i złapania wystarczył manipulator wahadłowca. Spacery kosmiczne nie były już konieczne[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Mark Wade: STS-66. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-25]. (ang.).
- ↑ Robert Godwin: Space Shuttle. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 71, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-973-5.
- ↑ a b Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 169. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ a b c d STS 66. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2014-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
- ↑ a b Misje free-flyer. T. 108. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2014, s. 21, seria: Kosmos. Tajemnice Wszechświata. Encyklopedia Astronomii i Astronautyki. ISBN 978-83-252-2324-3.
Linki zewnętrzne
- podsumowanie misji STS-66 na stronie KSC (ang.)
- Mark Wade: STS-66. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-25]. (ang.).
- Spaceflight mission report: STS-66. Spacefacts. [dostęp 2017-07-25]. (ang.).
- p
- d
- e
Loty zakończone | |
---|---|
Status |
|