SAR-1500

Statki ratownicze typu SAR-1500

„Tajfun”
Bandera	Polska
Operator	• MSPiR • Straż Graniczna
Dane podstawowe
Typ	kuter ratowniczy
Materiał	stop aluminium
Historia
Stocznia	Damen Shipyards, Gdynia
Data budowy	1997–2002
Dane techniczne
Długość całkowita (L)	15,20 m
Długość linii wodnej	11,80 m
Długość kadłuba	14,60 m
Szerokość (B)	5,39 m
Zanurzenie (D)	0,90 m
Napęd mechaniczny
Silnik	2 wysokoprężne MAN D2848 LE-401
Moc silnika	2 × 500 kW
Liczba śrub napędowych	2 pędniki strugowodne
Prędkość maks.	30 w.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kutry typu SAR-1500 – seria polskich szybkich łodzi hybrydowych budowanych od 1997 roku przez stocznię Damen Shipyards Gdynia, używanych jako ratownicze przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa, a także jako patrolowce przez Straż Graniczną.

Kutry typu SAR-1500 zostały zamówione przez Polskie Ratownictwo Okrętowe dla zastąpienia starych i powolnych kutrów ratowniczych typu R-17. Dokumentacja techniczna została przekazana nieodpłatnie przez Królewski Holenderski Instytut Łodzi Ratunkowych^[1]. Budowane były przez stocznię Damen Shipyards Gdynia. Kadłub wykonano ze stopu aluminium wraz z integralną pokładówką^[1]. Podzielony jest na komory: skrajnik dziobowy, przedział mechanizmów pomocniczych, siłownia, przedział pędników strugowodnych^[2]. Pneumatyczna komora wypornościowa z tworzywa sztucznego okalająca kadłub podzielona jest na 10 segmentów^[2]. Charakteryzują się bardzo wysoką dzielnością morską, są zdolne do żeglugi po całym Morzu Bałtyckim łącznie z akwenami pokrytymi cienkim pokruszonym lodem^[2].

Dla PRO zbudowano jednostki (data wejścia do służby, miejsce stacjonowania):

• Cyklon – 3 października 1997, Łeba^[1]
• Huragan – 21 grudnia 1998, Górki Zachodnie^[1]
• Szkwał – 1999
• Monsun – 2000
• Tajfun – 2000
• Wiatr – 2001
• Bryza – 2002

Od 2002 roku zadania PRO w zakresie ratowania życia na morzu zostały przejęte przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa.

5 października 1999 roku Morski Oddział Straży Granicznej zamówił w stoczni Damen Shipyards dwie jednostki na bazie projektu SAR-1500 do zadań kontrolnych i interwencyjnych na Bałtyku. Są one nieco lżejsze i mogą rozwijać większą prędkość 35 węzłów^[3]. Zostały także wkomponowane w ogólny system poszukiwawczo-ratowniczy^[3]. Uzbrojenie stanowi demontowany karabin maszynowy PK/PKM kalibru 7,62 mm na podstawie słupkowej^[2]. Załoga liczy cztery osoby^[2]. Budowę kadłubów stocznia podzleciła spółkom Alu International i Stoczni Wisła^[2].

Pierwsza weszła do służby 29 kwietnia 2000 roku pod nazwą „Strażnik 1” (SG-211) w skład Pomorskiego Dywizjonu Straży Granicznej w Kołobrzegu, a druga 9 lipca 2000 roku pod nazwą „Strażnik 2” (SG-212) w skład Kaszubskiego Dywizjonu Straży Granicznej w Gdańsku^[2]. Były one pierwszymi większymi nowo zbudowanymi jednostkami otrzymanymi przez Morski Oddział Straży Granicznej od czasu jego utworzenia^[2].

• Krzysztof Kubiak. Nowe jednostki Straży Granicznej. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 10/2000, s. 38. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x.