Rura Kundta
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Rura Kundta – urządzenie do przeprowadzania eksperymentów dotyczących dźwięku. Składa się z długiej rury będącej rezonatorem akustycznym, z jednej strony zamkniętej, z umieszczonym wewnątrz źródłem drgań (wibratorem).
Rura Kundta jest tak wąska, że fale biegnące od źródła i odbijające się od zamkniętego końca rury można uznać za płaskie. W wyniku interferencji tych fal ze sobą powstaje fala stojąca. Przesuwając źródło drgań wzdłuż rury, można znaleźć położenie rezonansowe, któremu odpowiadają fale stojące o szczególnie dużej amplitudzie.
W postaci tradycyjnej rurę stanowi szklana rura zamknięta z jednej strony korkiem, a z drugiej wyprowadzony jest koniec pręta zaopatrzony w krążek nieco mniejszy od wewnętrznego przekroju rury. Pręt zamocowany jest w środku, wobec czego pocieranie go szmatką natartą kalafonią wywołuje falę stojącą o długości równej dwóm długościom pręta.
Urządzenie zostało skonstruowane w 1866 roku przez niemieckiego fizyka Augusta Kundta do pomiaru prędkości dźwięku. Obecnie rura jest stosowana jako demonstracyjna pomoc dydaktyczna.
Zobacz też
Zobacz multimedia związane z tematem: Rura Kundta |
- akustyka
- August Kundt
- rura Quinckego
- rura Rubensa
- Britannica: science/Kundts-tube
- NE.se: kundts-rör
- SNL: Kundts_rør