Ratusz w Belfaście
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
nr rej. kat. A | |||
Widok ogólny | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Belfast | ||
Adres | Donegall Square N, Belfast BT1 5GS, Wielka Brytania | ||
Typ budynku | ratusz miejski | ||
Styl architektoniczny | eklektyzm | ||
Architekt | Alfred Brumwell Thomas(inne języki) | ||
Rozpoczęcie budowy | 1896 | ||
Ukończenie budowy | 1906 | ||
Zniszczono | 1941 | ||
Odbudowano | 1953 | ||
Położenie na mapie Belfastu | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |||
Położenie na mapie Irlandii Północnej | |||
54°35′47,1232″N 5°55′46,0790″W/54,596423 -5,929466 | |||
|
Ratusz w Belfaście (ang. Belfast City Hall) – ratusz miejski w Belfaście, stolicy Irlandii Północnej.
Pierwszy ratusz
Pierwszy, georgiański, ceglany ratusz o dwóch piętrach zbudowano na Donegall Square(inne języki) w latach 1783–1785, prawdopodobnie według projektu Rogera Mulhollanda (wcześniej znajdowały się tam XVII-wieczne ogrody Belfast Castle Gardens). Mieścił nie tylko biura, ale też m.in. pomieszczenia służące handlowi i eksportowi płótna. Został zburzony w 1896[1].
Drugi ratusz
W 1871 ukończono realizację drugiego ratusza przy Victoria Street. Budowla z czerwonej cegły i piaskowca była wynikiem konkursu architektonicznego z 1869 (w 1866 Thomas Turner(inne języki) zaproponował budowę ratusza na Donegall Square, wyprzedzając o pięćdziesiąt lat otwarcie kolejnej siedziby władz miejskich). Skromny, pozbawiony dekoracji wygląd budynku spotkał się z krytyką mieszkańców, w oczach których nie przystawał on do obiektu administracji publicznej[1].
Ratusz z przełomu wieków XIX i XX
Istniejący ratusz przy Donegall Square został wybudowany w latach 1896–1906, w dobie wzrostu znaczenia miasta. Belfast uzyskał status city w 1888. Ponownie ogłoszono konkurs architektoniczny, w którym wystartowało co najmniej sześć osób oraz przedsiębiorstw (m.in. miejscowi Watt & Tulloch i William John Fennell(inne języki)). Wybrano projekt zaproponowany przez Alfreda Brumwella Thomasa(inne języki) z Londynu (nie był wówczas szerzej znany)[1].
Kamień węgielny wmurowano 18 października 1898, a prace zakończono w październiku 1905. Budowę realizowało przedsiębiorstwo H & J Martin z Belfastu. W ceremonii otwarcia urządzonej 1 sierpnia 1906 uczestniczył lord namiestnik Irlandii John Hamilton-Gordon. Od 22 czerwca 1921 do września 1932 ratusz był wykorzystywany jako siedziba parlamentu Irlandii Północnej(inne języki), przed budową gmachu w Stormont(inne języki). Budowla została bezpośrednio uderzona w trakcie bombardowania Belfastu przez Niemców w kwietniu i maju 1941, a ucierpiała wówczas zwłaszcza Wielka Sala (w 1953 szkody naprawiono). Budynek został wpistany na listę obiektów zabytkowych w 1975 jako obiekt najwyższej kategorii A. Przez większą część konfliktu w Irlandii Północnej budynek był zamknięty dla osób postronnych, ponownie otwarty w 1991. Kapitalny remont zrealizowano w latach 2007–2009 za 11 milionów funtów[1].
Bliźniaczo wyglądający budynek wybudowano w Durbanie w Południowej Afryce[2].
Architektura
Thomas czerpał inspirację z wielu klasycznych i współczesnych sobie wzorców, zwłaszcza renesansu, baroku i klasycyzmu. Na monumentalny styl ratusza wpłynęły np. formy kopuł i fasad Bazyliki Świętego Piotra na Watykanie oraz katedry Świętego Pawła w Londynie. Koszt budowy wyniósł ponad 360.000 funtów, a wpływ na to miało m.in. zastosowanie drogich materiałów, m.in. włoskich marmurów i rzeźb autorstwa Fredericka Williama Pomeroya(inne języki). Prace w marmurze zrealizowało londyńskie przedsiębiorstwo Famer & Brindley, tynkarskie George Rome & Co. z Glasgow, witraże Ward & Partners, a oświetlenie elektryczne Campbell Brothers. Statua z brązu wykonana przez Patricka MacDowella(inne języki) na głównym podeście wejściowym przedstawia Fredericka Richarda (1827–1853), zmarłego w młodości syna George′a Chichestera(inne języki), markiza Donegall (stała ona wcześniej przed Royal Belfast Academical Institution). Belfast Newsletter napisał w 1906, że ratusz jest „wspaniałą budowlą, godną pod każdym względem rangi, jaką Belfast zajmuje wśród miast Imperium”[1].