Równanie charakterystyczne

Równanie charakterystyczne – termin używany w teorii równań różniczkowych oraz w teorii sterowania.

Równanie charakterystyczne równania różniczkowego

Niech dane jest równanie różniczkowe liniowe rzędu n {\displaystyle n} -tego o stałych współczynnikach a n , a n 1 , , a 0 : {\displaystyle a_{n},a_{n-1},\dots ,a_{0}:}

a n x ( n ) + a ( n 1 ) x ( n 1 ) + + a 1 x ( 1 ) + a 0 x = 0 , {\displaystyle a_{n}x^{(n)}+a_{(n-1)}x^{(n-1)}+\ldots +a_{1}x^{(1)}+a_{0}x=0,}

w którym x ( i ) {\displaystyle x^{(i)}} oznacza i {\displaystyle i} -tą pochodną funkcji x ( t ) {\displaystyle x(t)} po zmiennej t ; i = 1 , , n 1 , n . {\displaystyle t;i=1,\dots ,n-1,n.}

Zgodnie z metodą podaną przez Eulera poszukuje się rozwiązania tego równania w postaci e r t , {\displaystyle e^{rt},} gdzie r {\displaystyle r} jest pewną stałą. Podstawiając to rozwiązanie do danego równania różniczkowego otrzymuje się równanie

a n r n + a n 1 r n 1 + + a 1 r + a 0 = 0 , {\displaystyle a_{n}r^{n}+a_{n-1}r^{n-1}+\ldots +a_{1}r+a_{0}=0,}

które nazywa się równaniem charakterystycznym równania różniczkowego. Rozwiązując równanie charakterystyczne otrzymuje się możliwe, różne rozwiązania szczególne dla odpowiedniego równania różniczkowego.

Przykład

Równanie liniowe jednorodne o stałych współczynnikach

x ( 5 ) + x ( 4 ) 4 x ( 3 ) 16 x 20 x 12 x = 0 {\displaystyle x^{(5)}+x^{(4)}-4x^{(3)}-16x''-20x'-12x=0}

ma równanie charakterystyczne

r 5 + r 4 4 r 3 16 r 2 20 r 12 = 0 {\displaystyle r^{5}+r^{4}-4r^{3}-16r^{2}-20r-12=0}

Równanie to sprowadza się do postaci iloczynowej

( r 3 ) ( r 2 + 2 r + 2 ) 2 = 0 {\displaystyle (r-3)(r^{2}+2r+2)^{2}=0}

Stąd otrzymuje się rozwiązania: jeden

ma rozwiąz:jedynczy, rzeczywisty z c 1 , c 2 , c 3 , c 4 , c 5 {\displaystyle c_{1},c_{2},c_{3},c_{4},c_{5}} lżne od warunków początkowych.

Równanie charakterystyczne w teorii sterowania

W teorii sterowania, gdzie rozważania prowadzi się na płaszczyźnie zespolonej S, równaniem charakterystycznym nazywa się równanie algebraiczne powstające z przyrównania mianownika transmitancji operatorowej do zera. Jeśli transmitancję układu określimy wzorem:

G ( s ) = b n s m + + b 1 s + b 0 s n + a n 1 s n 1 + + a 1 s + a 0 , {\displaystyle G(s)={\frac {b_{n}s^{m}+\ldots +b_{1}s+b_{0}}{s^{n}+a_{n-1}s^{n-1}+\ldots +a_{1}s+a_{0}}},}

to równanie charakterystyczne[1]układu, określonego tą transmitancją, będzie miało postać:

s n + a n 1 s n 1 + + a 1 s + a 0 = 0. {\displaystyle s^{n}+a_{n-1}s^{n-1}+\ldots +a_{1}s+a_{0}=0.}

Zobacz też

Przypisy

  1. Andrzej Markowski: Automatyka w pytaniach i odpowiedziach. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1979, s. 30–31. ISBN 83-204-0110-0.