Pseudomyrmecinae
Pseudomyrmecinae[1] | |||
Smith, 1952 | |||
Robotnica Pseudomyrmex ferrugineus | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Podtyp | sześcionogi | ||
Gromada | owady | ||
Podgromada | owady uskrzydlone | ||
Infragromada | Neoptera | ||
Nadrząd | Holometabola | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | osy | ||
Rodzina | |||
Podrodzina | Pseudomyrmecinae | ||
| |||
|
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Pseudomyrmecinae – podrodzina mrówek spotykanych w tropikalnych lasach i na sawannach. Mrówki tej podrodziny prowadzą nadrzewny tryb życia.
Gniazda tych mrówek zazwyczaj stanowią jamy w pniach i konarach uschniętych drzew lub niekiedy kopców w trawach. Około 20% spośród 300 gatunków tej podrodziny należy do wyspecjalizowanych mrówek żyjących tylko w określonym środowisku. Przykładem mogą tu być mrówki broniące pewien gatunek drzewa przed innymi owadami w zamian za pożywienie produkowane przez to drzewo i mieszkanie w postaci żywych komór w tym drzewie.
Dorosłe mrówki z podrodziny Pseudomyrmecine posiadają duże oczy, trzonek czułków krótki, biczyk czułków przeważnie 12-członowy (z wyjątkiem dwóch gatunków o biczyku 11-członowym i co najmniej jednego o biczyku 13-członowym), stylik dwuczłonowy wydłużony. Larwy posiadają specjalną budowę aparatu gębowego pozwalającą na przyjmowanie małych kawałków pożywienia podawanego im przez robotnice.
Rodzaje
Podrodzina Pseudomyrmecinae obejmuje 3 opisane rodzaje.
- Myrcidris Ward, 1990
- Pseudomyrmex Lund, 1831
- Tetraponera Smith, 1852
Przypisy
- ↑ Pseudomyrmecinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).