Przestrzeń parazwarta

Przestrzeń parazwarta – przestrzeń Hausdorffa o tej własności, że w każde jej pokrycie otwarte można wpisać pokrycie lokalnie skończone (tzn. takie, że dla każdego punktu ${\displaystyle x}$ przestrzeni ${\displaystyle X}$ istnieje takie otoczenie otwarte ${\displaystyle U_{x},}$ że ${\displaystyle U_{x}}$ ma niepusty przekrój ze skończoną liczbą elementów tego pokrycia). Słowa „wpisać” w definicji nie można zastąpić słowem „wybrać”. Niektórzy autorzy (na przykład Kenneth Kunen) pomijają założenie bycia przestrzenią Hausdorffa w definicji parazwartości. Pojęcie przestrzeni parazwartej zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Jeana Dieudonné^[1] w 1944 roku.

Przykłady przestrzeni parazwartych:

• przestrzenie zwarte Hausdorffa
• przestrzenie metryzowalne
• regularne przestrzenie Lindelöfa (w niektórych źródłach pomijane jest słowo regularne); na przykład, prosta Sorgenfreya.
• Jeżeli ${\displaystyle (X_{n})_{n\in \mathbb {N} }}$ jest ciągiem przestrzeni topologicznych takim, że dla każdej liczby naturalnej ${\displaystyle n}$ przestrzeń ${\displaystyle \prod _{k=1}^{n}X_{k}}$ jest parazwarta, to przestrzeń ${\displaystyle \prod _{n=1}^{\infty }X_{n}}$ jest parazwarta.

• Każda przestrzeń parazwarta jest normalna^[1] i kolektywnie normalna.
• Domknięta podprzestrzeń przestrzeni parazwartej jest parazwarta.
• Przestrzeń topologiczna jest metryzowalna wtedy i tylko wtedy, gdy jest parazwarta i lokalnie metryzowalna.
• Twierdzenie Michaela: Parazwartość jest niezmiennikiem przekształceń domkniętych.
• Parazwartość jest niezmiennikiem przekształceń doskonałych.
• Przestrzeń topologiczna ${\displaystyle X}$ jest parazwarta wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdej przestrzeni zwartej ${\displaystyle Y}$ iloczyn kartezjański ${\displaystyle X\times Y}$ jest przestrzenią normalną.

Także pojęcie parazwartości doczekało się dalszych uogólnień. W literaturze wyróżnia się co najmniej kilkanaście typów przestrzeni topologicznych rozszerzających pojęcie przestrzeni parazwartej. Dla przykładu:

Przestrzeń topologiczną nazywamy:

• przeliczalnie parazwartą, jeśli w każde jej przeliczalne pokrycie otwarte można wpisać pokrycie lokalnie skończone.
• ${\displaystyle \kappa }$-parazwartą, jeśli w każde jej pokrycie otwarte mocy ${\displaystyle \leqslant \kappa }$ można wpisać podpokrycie lokalnie skończone, gdzie ${\displaystyle \kappa }$ jest pewną nieskończoną liczbą kardynalną.
• subparazwartą, jeśli w każde jej pokrycie otwarte można wpisać pokrycie σ-lokalnie skończone.

Także w przypadku tych rodzajów przestrzeni pozostaje w mocy uwaga przy definicji przestrzeni parazwartej, dotycząca założenia hausdorffowości przestrzeni.

• Engelking, Ryszard. Topologia Ogólna. Warszawa: PWN, 1976.
• Kunen, Kenneth; Vaughan, Jerry E. Handbook of Set-Theoretic Topology. North-Holland. ISBN 0-444-86580-2.