Pleurotomarie
| Pleurotomariidae | |||
| Swainson, 1840 | |||
| Okres istnienia: od kambru po współczesność | |||
 Muszla pleurotomarii z gatunku Entemnotrochus rumphii. Widoczna charakterystyczna dla rodziny szczelina | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | mięczaki | ||
| Gromada | ślimaki | ||
| Podgromada | Vetigastropoda | ||
| Rząd | Pleurotomariida | ||
| Nadrodzina | Pleurotomarioidea | ||
| Rodzina | pleurotomarie | ||
| |||
| |||
Pleurotomarie (Pleurotomariidae) – rodzina prymitywnych, reliktowych ślimaków morskich[1][2]. Muszle w kształcie regularnego stożka, przypominające muszle trochusów, co odzwierciedla się w nazwach łacińskich współcześnie żyjących rodzajów. Różnią się od nich szczeliną, biegnącą wzdłuż ostatniego skrętu przez jego końcową część. Maksymalny znany nam wymiar muszli to 20,7 cm[3].
Pleurotomarie zamieszkują ciepłe morza[2]. Dawni przedstawiciele rodzaju Pleurotomaria występują wokół Japonii, Moluków oraz w Morzu Karaibskim[3]; zasięg całej rodziny nie jest znany, ponieważ pozostała większość gatunków może wykraczać rozmieszczeniem poza te obszary. Przynajmniej część pleurotomarii to gatunki głębinowe, występujące co najmniej do głębokości 3000 m[1]. Ślimaki z tej rodziny znane są od kambru[2]. Ich skamieniałości znajdowane są również na terenie Polski[4].
Rodzaje
Do rodziny pleurotomarii zalicza się 5 współcześnie żyjących rodzajów[5]:
- Bayerotrochus Harasewych, 2002
- Bouchetitrochus Harasewych, P. Anseeuw, Zuccon & Puillandre, 2023
- Entemnotrochus P. Fischer, 1885
- Mikadotrochus Lindholm, 1927
- Perotrochus P. Fischer, 1885
oraz rodzaje wymarłe[5]:
- Bathrotomaria L.R. Cox, 1956 †
- Chelotia P. Fischer, 1885 †
- Conotomaria L.R. Cox, 1959 †
- Kamupena Speden, 1962 †
- Leptomaria Eudes-Deslongchamps, 1865 †
- Lukesispira Frýda & Manda, 1997 †
- Mamoeatomaria Begg & Grant-Mackie, 2006 †
- Montospira W.G.H. Maxwell, 1964 †
- Mourlonopsis Fletcher, 1958 †
- Murihikua Begg & Grant-Mackie, 2003 †
- Neoplatyteichum W.G.H. Maxwell, 1964 †
- Obornella L.R. Cox, 1959 †
- Pareuryalox O. Haas, 1953 †
- Platyteichum K.S.W. Campbell, 1953 †
- Pleurotomaria Defrance, 1826 †
- Pyrgotrochus P. Fischer, 1885 †
- Rasatomaria Pieroni & Nützel, 2014 †
- Szabotomaria Monari, Gatto & Valentini, 2017 †
- Tahua Begg & Grant-Mackie, 2003 †
- Talantodiscus P. Fischer, 1885 †
- Walnichollsia Fletcher, 1958 †
Rodzaj pleurotomaria (Pleurotomaria), do którego dawniej zaliczano 8 gatunków obecnie żyjących, dzisiaj jest uważany za grupujący jedynie formy kopalne, a wspomniane gatunki przeniesiono do innych rodzajów[6]. Gatunków kopalnych należących do samego tylko rodzaju Pleurotomaria liczono w 1988 r. kilka setek[3].
Przypisy
- ↑ a b Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 196.
- ↑ a b c Václav Pfleger, Jiří Pradáč: Krása lastur. Praga: Československé akademie věd, 1981, s. 60, 61. (cz.).
- ↑ a b c Жизнь животных. T. II. Moskwa: "Просвещение", 1988, s. 21. ISBN 5-09-000445-5. (ros.).
- ↑ Rezerwat przyrody nieożywionej "Kra Jurajska".
- ↑ a b MolluscaBase eds., Pleurotomariidae Swainson, 1840, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-03-11] (ang.).
- ↑ Pleurotomaria. World Register of Marine Species. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia muszli współcześnie żyjących pleurotomarii
- NDL: 00577533
- Britannica: animal/slit-shell
