Panzerspähwagen SK-1
Dane podstawowe | |||
Państwo | NRD | ||
---|---|---|---|
Producent | VEB ROBUR-Werke Zittau | ||
Typ pojazdu | |||
Trakcja | kołowa (4 x 4) | ||
Załoga | 5 | ||
Historia | |||
Prototypy | 1953 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | 1 silnik wysokoprężny, 4-cylindrowy o mocy 40kW (55 KM) | ||
Pancerz | płyty stalowe o grubości 8-10 mm | ||
Długość | 5,00 m | ||
Szerokość | 2,25 m | ||
Wysokość | 2,55 m | ||
Prześwit | 0,25 m | ||
Masa | 4 400 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 80 km/h (po drodze) | ||
Zasięg pojazdu | 250 km (po drodze) | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm lub DT kal. 7,62 mm | |||
Użytkownicy | |||
Niemiecka Republika Demokratyczna | |||
|
Panzerspähwagen SK-1 (Sonder Kfz-1) — wschodnioniemiecki samochód pancerny z lat pięćdziesiątych XX wieku.
Historia
W połowie lat pięćdziesiątych XX wieku w zakładach VEB ROBUR-Werke Zittau opracowano konstrukcję samochodu pancernego dla wschodnioniemieckiej policji ludowej i organizacji paramilitarnej Kampfgruppen der Arbeiterklasse.
Do konstrukcji samochodu pancernego wykorzystano podwozie samochodu ciężarowego Robur Garant 30K[1]. Natomiast konstrukcja nadwozia była wzorowana na radzieckim samochodzie pancernym BA-64.
Samochód został wyposażony w 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm produkcji niemieckiej, niektóre z samochodów wyposażono w radzieckie karabiny maszynowe DT. Karabin maszynowy umieszczony był w ruchomej wieżyczce.
Samochód został po raz pierwszy pokazany publicznie w 1961 roku, w czasie uroczystego apelu Kampfgruppen der Arbeiterklasse w Berlinie 18 sierpnia 1961 roku.
Użycie
Samochód pancerny Sonder Kfz-1 został na początku lat sześćdziesiątych wprowadzony do uzbrojenia skoszarowanych oddziałów wschodnioniemieckiej Policji Ludowej oraz paramilitarnej organizacji wschodnioniemieckiej Kampfgruppen der Arbeiterklasse (pol. Robotnicze Grupy Bojowe).
Przypisy
- ↑ Wcześniej samochód ten miał oznaczenie Phänomen Granit 30K.
Bibliografia
- Bart Vanderveen: Encyklopedie historických vojenských vozidel. Praga: Ivo Železný, 1999, s. 149. ISBN 80-240-0805-X. (cz.).