Pałac Małachowskich w Krakowie
nr rej. A-164 z 3 listopada 1965[1] | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | Rynek Główny 30 | ||
Ukończenie budowy | XIII–XVI w., 1799, 1809, 1865–1874 | ||
Pierwszy właściciel | Piotr Małachowski | ||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
Położenie na mapie Krakowa | |||
50°03′43″N 19°56′09″E/50,061944 19,935833 | |||
|
Pałac Małachowskich (Kamienica Cyglarowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie na Starym Mieście przy Rynku Głównym 30, na rogu z ul. Szewską 2.
Pałac powstał z połączenia i przebudowy trzech kamienic, które niegdyś zajmowały narożnik Rynku Gł. i ul. Szewskiej. Były to następujące kamienice: Cyglarowska, Kortynowska i Ryntowska. Rezydencja wzniesiona została w drugiej połowie XVIII w. dla Piotra Małachowskiego, wojewody krakowskiego, który pochodził ze starego i wielce zasłużonego dla Polski rodu Małachowskich herbu Nałęcz. Na szczegółowym planie krakowskiego Rynku Głównego z września 1787 r. widoczny jest znaczny fragment nowego pałacu z obszerną sienią, klatką schodową i dużymi pomieszczeniami na parterze. Piętrowa i rozległa budowla posiadała reprezentacyjne wnętrza z odpowiednim wystrojem i luksusowymi sprzętami. Majestatu i powagi dodawały rezydencji dwa renesansowe portale w sieni oraz drewniane stropy z profilowanymi belkami z XVII w. Detale te były reliktami przebudowanych kamienic. Pewne wyobrażenie o wyglądzie dawnych pałacowych wnętrz mogą nam dać odkryte po II wojnie światowej XIX-wieczne malowidła tzw. pompejańskie.
W ciągu XIX i XX w. pałac Małachowskich dosyć często zmieniał swoich właścicieli i przeznaczenie. Z biegiem lat budowla traciła swój reprezentacyjny charakter, aby w końcu przybrać dzisiejszy kształt. Część parterowa dawnej magnackiej rezydencji zaczęła służyć działalności gastronomicznej i handlowej. O dawnej świetności pałacu świadczy jeszcze tylko ozdobny barokowy portal wejściowy oraz zachowane w niektórych miejscach dekoracje klasycystyczne[2].
Przypisy
Bibliografia
- Praca zbiorowa Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-922906-8-1
- p
- d
- e