Północna Grupa Armii
Historia | |
Organizacja | NATO |
---|---|
Sformowanie | 1952 |
Rozformowanie | 1993 |
Dowódcy | |
Pierwszy | Generał John Harding |
Ostatni | Generał Charles R.L. Guthrie |
Organizacja | |
Dyslokacja | Rheindahlen[a] |
Podległość |
Północna Grupa Armii (ang. Northern Army Group NORTHAG) – związek operacyjno-strategiczny Paktu Północnoatlantyckiego.
Charakterystyka
W okresie „zimnej wojny” obszar odpowiedzialności Północnej Grupy Armii obejmował teren na północ od linii Gottingen-Liege[2]. W jego skład wchodziło 12 dywizji, 2 samodzielne brygady, samodzielne pułki oraz jednostki korpuśne. Stanowiło to razem około 330000 żołnierzy[3]. Temu zgrupowaniu podlegały wydzielone jednostki sił lądowych Wielkiej Brytanii (Brytyjska Armia Renu), Holandii, Belgii, Kanady i Francji. Siedziba dowództwa znajdowała się w Bad Oeynhausen, w 1954 przeniesiono ją do Rheindahlen (Mönchengladbach). Dowódcą NORTHAG był dowódca Brytyjskiej Armii Renu, szefem sztabu naprzemiennie generałowie: niemiecki, belgijski lub holenderski[4]
Za stan gotowości bojowej korpusów odpowiadały dowództwa narodowe. Dopiero po przejściu sił zbrojnych na stopę wojenną, dowodzenie obejmował dowódca grupy armii. Do jego obowiązków w czasie pokoju należało przygotowanie planów operacyjnych, kontrola szkolenia podległych wojsk (po uzyskaniu zgody dowództw narodowych) oraz przedstawianie propozycji doskonalących wartość bojową podległych sił lądowych[5].
W 1993 rozwiązano dowództwo Północnej Grupy Armii, a jego zadania przejęło Dowództwo Połączonych Sił Lądowych Europy Centralnej LANDCENT[6].
Struktura organizacyjna
- dowództwo PGA – Mönchengladbach
- 1 Korpus Armijny Holandii
- 1 Korpus Armijny RFN
- 1 Korpus Armijny Wielkiej Brytanii
- 1 Korpus Armijny Belgii
- 3 Korpus Armijny USA
Dowódcy PGA
Stopień, imię i nazwisko | Czasokres |
---|---|
Generał John Harding | 1951 – 1952 |
Generał Richard N. Gale | 1952 – 1957 |
Generał A. Dudley Ward | 1957 –1960 |
Generał A. James H. Cassels | 1960 –1963 |
Generał William Gurdon Stirling | 1963 – 1966 |
Generał John W. Hackett | 1966 – 1968 |
Generał G.R.Desmond Fitzpatrick | 1968 – 1970 |
Generał Peter M. Hunt | 1970 – 1973 |
Generał Harry C. Tuzo | 1973 – 1976 |
Generał Frank D. King | 1976 – 1978 |
Generał William N.R. Scotter | 1978 – 1980 |
Generał J. Michael Gow | 1980 – 1983 |
Generał Nigel T. Bagnall | 1983 – 1985 |
Generał Martin B. Farndale | 1985 – 1987 |
Generał Brian L.G. Kenny | 1987 – 1989 |
Generał Peter A. Inge | 1989 – 1992 |
Generał Charles R.L. Guthrie | 1992 –1994 |
Uwagi
- ↑ Kompleks wojskowy JHQ Rheindahlen znajduje się w okolicy Mönchengladbach i wyglądem przypominaa średniej wielkości miasteczko z budynkami administracyjnymi, mieszkalnymi, sklepami, szkołami i innymi obiektami użyteczności publicznej. Pierwotnie stanowił połączoną kwaterą brytyjskich sił stacjonujących na terytorium RFN. Stanowił siedzibę kwatery głównej zgrupowania NORTHAG, kwaterę 2 ATAF, dowództwo Brytyjskiej Armii Renu i Royal Air Force Germany. Personel wojskowy składał się z brytyjskich, amerykańskich, niemieckich, holenderskich, belgijskich, australijskich i kanadyjskich oficerów i żołnierzy. W kompleksie pracowało około 2500 pracowników niemieckich, zabezpieczających funkcjonowanie miasteczka i wydzielonych obiektów[1].
Przypisy
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 87/229.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 225.
- ↑ a b Zarychta 2016 ↓, s. 224.
- ↑ Zarychta 2016 ↓, s. 85/105.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 229.
- ↑ Kaczmarek i Skowroński 1998 ↓, s. 95.
- ↑ Solak 1999 ↓, s. 51.
Bibliografia
- Julian Kaczmarek, Adam Skowroński: NATO, Europa, Polska. Wrocław: Atta 2, 1998. ISBN 83-86882-66-2.
- Janusz Solak: Niemcy w NATO. Warszawa: Bellona SA, 1999. ISBN 83-11-08879-9.
- Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.
- Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.
- p
- d
- e
Dowództwa | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Centra | |||||||
Wojska | |||||||
Dowództwa „historyczne” |
| ||||||
Formacje „historyczne” |