Ophiognomonia
 Plamy na liściu orzecha włoskiego wywołane przez Ophiognomonia leptostyla | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | grzyby | ||
| Typ | workowce | ||
| Klasa | Sordariomycetes | ||
| Rząd | Diaporthales | ||
| Rodzina | Gnomoniaceae | ||
| Rodzaj | Ophiognomonia | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Ophiognomonia (Sacc.) Speg. Revta Fac. Agron. Vet. Univ. nac. La Plata 2(19): 231 (1896) | |||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Apiognomonia veneta (Sacc. & Speg.) Höhn. 1920 | |||
| |||
Ophiognomonia (Sacc.) Speg. – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes[1]. Grzyby mikroskopijne, pasożyty i saprotrofy roślin, wywołujące u nich grzybowe choroby roślin zwane antraknozami. Atakują rośliny należące do rodzin: Betulaceae, Fagaceae, Juglandaceae, Lauraceae, Malvaceae, Platanaceae, Rosaceae, Salicaceae i Sapindaceae. Opisano ich występowanie głównie w Ameryce Północnej i Europie, prawdopodobnie jednak są rozprzestrzenione wszędzie na obszarach o klimacie umiarkowanym[2]. W Polsce największe znaczenie ma Ophiognomonia leptostyla wywołujący antraknozę orzecha włoskiego[3].
Morfologia i rozwój
Anamorfy rozwijają się jako pasożyty na roślinach, teleomorfy są saprotrofami[3]. Na liściach, ogonkach liściowych, owocach lub młodych pędach porażonych roślin wytwarzają zanurzone w tkankach rośliny owocniki typu perytecjum o barwie od brązowej do czarnej, rzadko kremowe, z szyjką wystającą na zewnątrz. Szyjka jest centralna lub boczna, prosta, zakrzywiona lub kręcona, długa lub krótka. Perytecja rozwijające się w liściach po wyschnięciu są wypukłe, na gałązkach zanurzone są w podkładce. Powstające w nich askospory są zazwyczaj dwukomórkowe lub kilkukomórkowe, rzadko jednokomórkowe, elipsoidalne lub wrzecionowate o zaostrzonych końcach, rzadko sierpowate. Z perytecjum wydostają się na zewnątrz przez szyjkę, rzadko tylko powodując pękanie skórki[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gnomoniaceae, Diaporthales, Diaporthomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fung[1].
Takson po raz pierwszy zdiagnozował w 1882 r. Pier Andrea Saccardo jako podgatunek Gnomonia subgen. Ophiognomonia Sacc.. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu C.L. Spegazzini w 1896 r[1].
Anamorfy należą do rodzaju Neomarsoniella[3].
Gatunki występujące w Polsce
- Ophiognomonia intermedia (Rehm) Sogonov 2008
- Ophiognomonia leptostyla (Fr.) Sogonov 2008
- Ophiognomonia melanostyla (DC.) Sacc. 1899
- Ophiognomonia setacea (Pers.) Sogonov 2008
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4]. Wykaz gatunków występujących w Polsce według Mułenki i in.[5]
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2017-09-10] (ang.).
- ↑ a b Phylogeny and taxonomy of Ophiognomonia(Gnomoniaceae, Diaporthales), including twenty-five new species in this highly diverse genus [online] [dostęp 2017-09-10] .
- ↑ a b c JoannaJ. Marcinkowska JoannaJ., Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7 .
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2017-09-10] (ang.).
- ↑ WiesławW. Mułenko WiesławW., TomaszT. Majewski TomaszT., MałgorzataM. Ruszkiewicz-Michalska MałgorzataM., Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4 .
