Nothofagus betuloides
Systematyka[1][2] | |||||
Domena | eukarionty | ||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||||
Podkrólestwo | |||||
Nadgromada | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadklasa | okrytonasienne | ||||
Klasa | Magnoliopsida | ||||
Nadrząd | |||||
Rząd | bukowce | ||||
Rodzina | bukanowate | ||||
Rodzaj | bukan | ||||
Gatunek | Nothofagus betuloides | ||||
Nazwa systematyczna | |||||
Nothofagus betuloides (Mirb.) Oerst. Bidr. Egefam. 24 1872[3] | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||||
najmniejszej troski | |||||
| |||||
|
Nothofagus betuloides (Mirb.) Oerst. – gatunek rośliny z rodziny bukanowatych (Nothofagaceae). Występuje naturalnie w południowych częściach Chile i Argentyny, między innymi na Ziemi Ognistej[5][6]. Był jednym z pierwszych gatunków bukanu, który został sprowadzony do Europy (około 1830 roku), jednak obecnie jest rzadko spotykany w uprawie[7].
Morfologia
- Pokrój
- Zimozielone drzewo dorastające do 25–30 m wysokości i 8 m szerokości[6][8]. Korona drzewa jest gęsta[7].
- Liście
- Blaszka liściowa ma kształt od owalnego do romboidalnego lub eliptycznego. Mierzy 1,5–2 cm długości oraz 1 cm szerokości, jest mniej lub bardziej regularnie ząbkowana na brzegu (ząbki są tępo zakończone), ma klinową nasadę i wierzchołek od tępego do ostrego. Liście mają białe plamki na spodniej powierzchni. Ogonek liściowy jest nagi, ma czerwoną barwę i ma 2–3 mm długości[6][7].
- Kwiaty
- Są jednopłciowe, mają czerwoną barwę. Kwiaty męskie są pojedyncze, zwisające i mierzą 4 mm średnicy, natomiast kwiaty żeńskie są zebrane po 3 w kwiatostany[6][7].
- Owoce
- Nagie orzechy osadzone po 3 w kupulach, dorastają do 10 mm długości. Kupule powstają ze zrośnięcia czterech liści przykwiatowych[6][7].
- Gatunki podobne
- Roślina jest podobna do gatunku N. alpina, który jednak ma nieco inne liście, a także różni się luźniejszą koroną drzewa[9].
Biologia i ekologia
Rośnie w lasach zrzucających liście. Występuje na wysokości do 1200 m n.p.m.[6] Jest częściowo mrozoodporny – znosi spadki temperatury do -5°C. Najlepiej rośnie na stanowiskach w pełnym nasłonecznieniu[8].
Należące do tego gatunku karłowate drzewo rosnące na chilijskiej wyspie Hornos jest najdalej na południe wysuniętym drzewem na Ziemi[10].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-03-16] (ang.).
- ↑ a b Nothofagus betuloides (Mirb.) Oerst.. The Plant List. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
- ↑ Nothofagus betuloides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Discover Life: Point Map of Nothofagus betuloides. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Nothofagus betuloides. Plantes & botanique. [dostęp 2017-03-16]. (fr.).
- ↑ a b c d e O. Johnson, D. More: Przewodnik Collinsa. Drzewa. 1600 gatunków i odmian drzew rosnących w Europie. Multico Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 202. ISBN 978-83-7073-643-9. (pol.).
- ↑ a b Ch. Brickell: The Royal Horticultural Society. Gardeners' Encyclopedia of Plants and Flowers. London: Dorling Kindersley Limited, 1994, s. 48. ISBN 978-0-7513-0147-2. (ang.).
- ↑ T. Russell: Arbres du monde. Larousse, 2013, s. 157. ISBN 978-2-03-587199-2. (fr.).
- ↑ BrianB. Buma BrianB. i inni, The world's southernmost tree and the climate and windscapes of the southernmost forests, „Ecography”, DOI: 10.1111/ecog.05075 .