Nerw podoczodołowy

Przekrój przez głowę w płaszczyźnie czołowej, nerw podoczodołowy podpisany jako Infraorbital nerve

Nerw podoczodołowy (łac. nervus infraorbitalis) – w anatomii człowieka nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego (V2)[1].

Na swoim przebiegu oddaje następujące odgałęzienia[1]:

  • nerwy zębodołowe górne
    • gałęzie zębodołowe górne tylne
    • gałąź zębodołowa górna środkowa
    • gałęzie zębodołowe górne przednie
  • gałęzie końcowe unerwiające skórę i błonę śluzową podoczodołowej okolicy twarzy
    • gałęzie powiekowe dolne
    • gałęzie nosowe wewnętrzne
    • gałęzie nosowe zewnętrzne
    • gałęzie wargowe górne

Wszystkie gałęzie zębodołowe górne tworzą splot zębowy górny, zlokalizowany w wyrostku zębodołowym szczęki[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 191–193, ISBN 978-83-200-3258-1 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):
  • Britannica: science/infraorbital-nerve