Myszarka perska
Apodemus avicennicus | |||
Darvish, Javidkar & Siahsarvie, 2006 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | myszowate | ||
Podrodzina | myszy | ||
Rodzaj | myszarka | ||
Gatunek | myszarka perska | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
brak danych | |||
|
Myszarka perska[2] (Apodemus avicennicus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Iranie.
Systematyka
Takson po raz pierwszy opisali w 2006 roku J. Darvish, M. Javidkar i R. Siahsarvie na podstawie okazów z ostanu Jazd z Iranu. Gatunek został wyróżniony na podstawie analiz morfologicznych i kariotypu. Wyróżniającymi cechami są zredukowane rozmiary zębów trzonowych, struktura obszaru skrzydłowo-podniebiennego czaszki i szerszy niż u innych gatunków obszar międzyoczodołowy. Myszarka perska jest najbliżej spokrewniona z myszarka stepową (A. witherbyi), jednak różni się od niej m.in. cechami uzębienia i ciemniejszym futrem na grzbiecie[3].
Badania przeprowadzone w 2015 roku w oparciu o analizy filogenetyczne wykazały, że A. avicennicus powinien być traktowany jako młodszy synonim A. witherbyi[4].
Nazewnictwo
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa άπόδημος apodemos – „poza domem, za progiem”[5]. Epitet gatunkowy został nadany na cześć Awicenny, perskiego uczonego z przełomu X i XI wieku[3].
Biologia
Myszarka perska znana jest obecnie wyłącznie z siedliska typowego. Żyje w środkowo-zachodniej części Wyżyny Irańskiej, na odizolowanym obszarze otoczonym przez tereny pustynne, o sprzyjającym, wilgotniejszym mikroklimacie zbliżonym do warunków panujących w górach Zagros. Przypuszczalnie myszarki zasiedliły wyżynę w chłodniejszym i wilgotniejszym okresie, a wskutek zmian klimatycznych zostały na niej odcięte i wyewoluowały w nowy gatunek[3].
Myszarka perska ma szarobrązowy wierzch ciała i biały brzuch, połowa zbadanych osobników miała także słabo zaznaczoną pomarańczową plamę na piersi. Długość ciała wraz z głową to 88,86 ± 7,71 mm, ogon jest zwykle dłuższy niż reszta ciała (96,60 ± 6,34 mm)[3].
Przypisy
- ↑ Apodemus avicennicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d Jamshid Darvish, Mohammad Javidkar, Roohollah Siahsarvie. A new species of wood mouse of the genus Apodemus (Rodentia, Muridae) from Iran. „Zoology in the Middle East”. 38 (1), s. 5-16, 2006. DOI: 10.1080/09397140.2006.10638160.
- ↑ J. Darvish, Z. Mohammadi, F. Ghorbani, A. Mahmoudi & S. Dubey. Phylogenetic Relationships of Apodemus Kaup, 1829 (Rodentia: Muridae) Species in the Eastern Mediterranean Inferred from Mitochondrial DNA, with Emphasis on Iranian Species. „Journal of Mammalian Evolution”. 22, s. 583–595, 2015. DOI: 10.1007/s10914-015-9294-9. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 113, seria: North American Fauna. [dostęp 2015-11-06]. (ang.).