Muzeum Adwokatury Polskiej

Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej
Ilustracja
Muzeum Adwokatury Polskiej w Warszawie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

Naczelna Rada Adwokacka
ul. Świętojerska 16
00-202 Warszawa

Data założenia

20 listopada 1975

Zakres zbiorów

Historia adwokatury polskiej

Dyrektor

dr Andrzej Stoga

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej”
Ziemia52°15′01″N 21°00′15″E/52,250278 21,004167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej – muzeum znajdujące się w Warszawie przy ul. Świętojerskiej 16 gromadzące zbiory dotyczące historii zawodu adwokata w Polsce od końca XVIII wieku.

Historia

Muzeum zostało powołane 20 listopada 1975 uchwałą Naczelnej Rady Adwokackiej z inicjatywy adwokata Witolda Bayera[1]. Pierwsza siedziba muzeum mieściła się przy ul. Lekarskiej 7[2].

Jest jedną z najmniejszych placówek muzealnych w Warszawie. Zgromadzone zbiory prezentowane są w dwóch salach w siedzibie Naczelnej Rady Adwokackiej.

Eksponaty

  • Dokumenty archiwalne (m.in. poświadczenia zdania egzaminu adwokackiego i odbycia praktyk adwokackich)
  • Fotografie
  • Grafiki (m.in. akwaforta Józefa Pankiewicza przedstawiająca adw. Kułakowskiego z 1900)
  • Pamiątki po słynnych adwokatach (fotografie, legitymacje, odznaki, dyplomy)
  • Togi adwokackie (w tym pierwszy wzór wprowadzony w Polsce w 1930)
  • Starodruki m.in. Prawa konstytucyjne i przywileje Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1739
  • Dokumenty związane ze słynnymi procesami m.in. sprawą brzeską oraz procesami Eligiusza Niewiadomskiego, Arthura Greisera i Jürgena Stroopa
  • Dokumenty dotyczące działalności adwokatury polskiej w konspiracji podczas okupacji niemieckiej 1939–1945
  • Dokumenty związane z kształceniem zawodowym adwokatów w niemieckich obozach jenieckich podczas II wojny światowej
  • Druki urzędowe dotyczące adwokatury m.in. egzemplarz Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej nr 2 z 1 sierpnia 1944 – pierwszego dnia powstania warszawskiego – z ustawą o adwokaturze
  • Dokumenty i materiały pokazujące losy polskich adwokatów zamordowanych przez NKWD w 1940

Jednym z najciekawszych eksponatów jest oryginał pozwu sądowego z 1756 skierowanego do podstarosty sądowego województwa mińskiego Kazimierza Mikołaja Święcickiego przez Jana Dominika Czechowskiego przeciwko Adamowi Dawidowiczowi o zajazd przez niego folwarku Woyciesze, należącego do Czechowskiego.

Większość eksponatów zgromadzonych przez muzeum zostało przekazanych przez adwokatów i ich rodziny.

Zwiedzanie muzeum jest możliwe po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu terminu wizyty.

Przypisy

  1. Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. [w:] Naczelna Rada Adwokacka [on-line]. nra.pl. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)].
  2. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 517. ISBN 83-01-08836-2.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Strona internetowa muzeum
  • VIAF: 213147266813635481957
  • PLWABN: 9810553576705606
  • WorldCat: viaf-213147266813635481957