Monaster św. Jana Chrzciciela w Kazaniu
nr rej. 1610012000 | |||
Widok ogólny | |||
Państwo | Rosja | ||
---|---|---|---|
Republika | Tatarstan | ||
Miejscowość | Kazań | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | monaster | ||
Eparchia | |||
Klauzura | nie | ||
Typ monasteru | męski | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni | ||
Założyciel klasztoru | German (Sadyriew-Polew) | ||
Styl | ruski | ||
Materiał budowlany | cegła | ||
Data budowy | 1649–1652 | ||
Data zamknięcia | 1929 | ||
Data reaktywacji | 1992 | ||
Położenie na mapie Kazania | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
Położenie na mapie Tatarstanu | |||
55,795286°N 49,107900°E/55,795286 49,107900 | |||
| |||
Strona internetowa |
Monaster św. Jana Chrzciciela – prawosławny męski klasztor w Kazaniu, w jurysdykcji eparchii kazańskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Monaster został wzniesiony w latach 1564–1568[1] jako placówka filialna monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Swijażsku. Jako samodzielna męska wspólnota mnisza działał od 1595. Zbudowany w XVI w. kompleks klasztorny przetrwał do pożaru w 1649. Odbudowa klasztoru była możliwa dzięki datkom zamożnego kupca z Kazania Gawriiła Antipina. W latach 1649–1652 zbudowano nowe obiekty monasterskie: sobór Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy z bocznymi ołtarzami św. Jana Chrzciciela i św. Jana Teologa[1], cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni z przylegającym do niej budynkiem mieszkalnym dla mnichów, drugi budynek z celami oraz dzwonnicę[2]. W 1652 po zakończeniu prac nad klasztorem został on powtórnie poświęcony przez metropolitę kazańskiego Korneliusza[1]. Monaster św. Jana Chrzciciela nie był zamożną wspólnotą. W 1764, po sekularyzacji majątków cerkiewnych przeprowadzonej przez Katarzynę II, klasztor nie został zaliczony do żadnej klasy monasterów otrzymujących wsparcie finansowe od państwa. W XIX w. kilkakrotnie było rozważane jego zamknięcie[2].
W 1815 monaster spłonął podczas pożaru całego miasta. Został odbudowany w latach 1818–1819 i po zakończeniu prac ponownie poświęcony[1]. W 1886 główny monasterski sobór został zburzony. Na jego miejscu wzniesiono nową świątynię wzorowaną na poprzedniej. W latach 1895–1896 zbudowano natomiast nową siedzibę przełożonego klasztoru zaprojektowaną przez P. Tiufilina[2].
W 1918, gdy władze radzieckie nakazały biskupowi kazańskiemu opuszczenie dotychczasowej rezydencji na Kremlu kazańskim i zamknęły katedralny sobór Zwiastowania, w monasterze znalazła się nowa rezydencja ordynariusza eparchii. W 1923 w klasztorze rezydował ordynariusz eparchii kazańskiej Żywej Cerkwi. W 1929 władze radzieckie zlikwidowały klasztor i zaadaptowały go na mieszkania oraz na siedzibę komitetu ochrony zabytków. W kolejnych latach zburzony został główny sobór monasterski[2].
Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster św. Jana Chrzciciela w 1992. Ze zniszczeń odrestaurowane zostały budynki mieszkalne dla mnichów i przełożonego, jak również dzwonnica oraz cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, w której wystawione dla kultu są relikwie św. Germana Kazańskiego. Monaster św. Jana Chrzciciela ponownie stał się również rezydencją biskupa kazańskiego[2]. W 2016 w monasterze przebywało czterech mnichów[1].
Kompleks monasterski jest wpisany na listę zabytków Rosji[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Иоанно-Предтеченский мужской монастырь, Казань | Храмы Татарстана [online], Православие в Татарстане [dostęp 2016-02-16] .
- ↑ a b c d e Казанская епархия Московского Патриархата Русской Православной Церкви. | Иоанно-Предтеченский монастырь [online], 19 maja 2005 [dostęp 2016-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2005-05-19] .
- ↑ Памятники истории и культуры (объекты культурного наследия) народов Российской Федерации [online], kulturnoe-nasledie.ru [dostęp 2016-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-13] .