Monaster św. Barbary w Pińsku
Monaster św. Barbary, na pierwszym planie cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Pińsk | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | monaster | ||
Eparchia | |||
Ihumenia | Katarzyna (Romanczuk)[1] | ||
Klauzura | nie | ||
Typ monasteru | żeński | ||
Liczba mniszek (2017) | 6 | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | Zmartwychwstania Pańskiego[1] | ||
Cerkiew | św. Archidiakona i Męczennika Stefana[1] | ||
Data zamknięcia | 1874 | ||
Data reaktywacji | 1993 | ||
Położenie na mapie Pińska | |||
Położenie na mapie Białorusi | |||
Położenie na mapie obwodu brzeskiego | |||
52°06′50″N 26°06′07″E/52,113889 26,101944 | |||
|
Monaster św. Barbary – prawosławny klasztor żeński w Pińsku, w jurysdykcji eparchii pińskiej i łuninieckiej Egzarchatu Białoruskiego.
Moment utworzenia pierwszej żeńskiej wspólnoty mniszej w Pińsku nie jest znany. Monaster istniał przed rokiem 1521, gdy książę Fiodor Jarosławowicz ufundował nowe budynki mieszkalne dla zakonnic żyjących przy cerkwi św. Barbary[2]. Po zawarciu unii brzeskiej klasztor został zmieniony we wspólnotę unicką, a mniszki niechętne jej przyjęciu musiały go opuścić. Część z nich pozostawała jeszcze przez pewien czas w Pińsku, lecz w 1635 król Władysław IV Waza zabronił władzom miejskim przyjmowania zakonnic-dyzunitek, które starały się utworzyć odrębną wspólnotę[2]. Monaster św. Barbary ponownie znalazł się we władaniu Kościoła prawosławnego po likwidacji unii na ziemiach litewskich i białoruskich w 1839[3]. W 1874, z powodu niewielkiej liczby mniszek, wspólnota została zlikwidowana[4]. W dawnych obiektach klasztornych zlokalizowano szpital, zaś cerkiew monasterska pozostawała czynna jako parafialna[2].
O reaktywacji wspólnoty zdecydował Synod Egzarchatu Białoruskiego w 1993[2]. W 2017 r. w klasztorze przebywało sześć mniszek[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Свято-Варваринский женский монастырь, г. Пинск. monasterium.by. [dostęp 2020-01-05]. (ros.).
- ↑ a b c d Пинский Свято-Варваринский женский монастырь
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 30. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 31. ISBN 978-83-7431-127-4.