Mleczaj cytrynowy

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Mleczaj cytrynowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

mleczaj

Gatunek

mleczaj cytrynowy

Nazwa systematyczna
Lactarius citriolens Pouzar
Česká Mykologie 22(1): 20 (1968)
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg w Europie
Multimedia w Wikimedia Commons

Mleczaj cytrynowy (Lactarius citriolens Pouzar) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1968 r. Zdeněk Pouzar i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]

Morfologia

Kapelusz

Średnica 8–15 cm, mięsisty, z silnie wklęsłym środkiem i silnie podwiniętym brzegiem, z którego zwisają zżelatynizowane, frędzlowate fragmenty osłony. Powierzchnia żółtawobiała[3].

Blaszki

Nieco zbiegające, kremoworóżowe[3].

Trzon

Krótki, gruby, nieco chropowaty[3].

Miąższ

Żółtawy o cytrynowym zapachu i ostrym smaku. Mleczko białe, po przecięciu natychmiast zmienia kolor na siarkowożółty, ale nie wydziela nieprzyjemnego zapachu[3].

Gatunki podobne

Mleczaj okazały (Lactarius resimus) ma podobnie zachowujące się mleczko, ale powierzchnia kapelusza jest biała z żółtawymi plamami. Mleczaj omszony (Lactarius pubescens) jest mniejszy. Mleczaj dołkowany (Lactarius scrobiculatus) ma silniej dołkowany trzon[3]. Mleczaj wełnianka (Lactarius torminosus) ma mleczko białe, niezmieniające barwy, a owocnik ma zapach terpentyny[4].

Występowanie i siedlisko

Najwięcej stanowisk podano w Europie, poza nią podano stanowiska w azjatyckiej części Rosji i pojedyncze w Ameryce Północnej i Południowej[5]. Gatunek rzadki[3]. W Polsce do 2003 r. jedyne stanowisko podał F. Teodorowicz w 1936 r. w Dębkach nad Morzem Bałtyckim[2].

Naziemny grzyb mykoryzowy[2]. Związany z drzewami, zwłaszcza z brzozą, bukiem, świerkiem[3]. Ze względu na ostry smak jest grzybem niejadalnym[6], a nawet trującym (może powodować kolkę i zaburzenia w trawieniu pokarmów)[3].

Przypisy

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08]  (ang.).
  2. a b c WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–387, ISBN 83-89648-09-1 .
  3. a b c d e f g h Lactarius citriolens [online], fichas mycológicas [dostęp 2024-09-08]  (hiszp.).
  4. PavolP. Škubla PavolP., Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 305, ISBN 978-83-245-9550-1 .
  5. Występowanie Lactarius citriolens na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-08]  (ang.).
  6. AndreasA. Gminder AndreasA., Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, s. 260, ISBN 978-83-258-0588-3 .
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • BioLib: 59996
  • EoL: 1016698
  • GBIF: 5248778
  • identyfikator iNaturalist: 833592
  • NCBI: 376688
  • CoL: 3RRQG